Tesla's en zo

14 april 2015

Om u de waarheid te zeggen: we wisten niet waar we heen gingen. ‘Iets met Tesla’s en vliegtuigen’, had vriend Klinkspoor ons aan de telefoon verteld. Hij vroeg of we met onze Ongewoon-Opvallende O-2 zijn feestje wilde komen opleuken. Dat wilden we wel, maar waar? Eerst zou het op EHEH gehouden worden, maar wegens tegenstribbelende autoriteiten werd dat opeens op EHBD. Bietje verwarrend, allemaal.

Het welkom was warm: de glasheldere stem van Inge Fransen op one-two-two decimal one-five-zero, met haar Brabantse tongval in haar vlekkeloze Engels. Al was de welkomstgroet van het altijd op EHBD rondwiekende wulpenpaar al even welluidend.

Competitie!
Een onaangekondigd Concours der Concurrenten, bleek Michiels feestje te zijn. Neerlands eerste Cessna Corvalis was er namelijk. De snelste gecertificeerde four seat single engine piston van dit moment. Wint het met een knoop of vijftien van de vorige recordhouder, de Cirrus SR22. Cessna heeft een slimme inhaalmanoeuvre gemaakt door een bestaande Lancair-zelfbouwer te laten certificeren. Leuk om ze eens op NL-bodem naast elkaar te zien.
Beetje treurig trouwens om te constateren hoe weínig vooruitgang er überhaupt geboekt is in de laatste zestig jaar. Een prachtige nieuwe Beech Bonanza stond even verderop. Kan in prijs èn prestatie goed meekomen met de Cirrus en de Corvallis. Maar is vrijwel ongewijzigd sinds het eerste exemplaar in Wichita van de band rolde…in 1947.

Paar
Maar er was nog een tweede concurrentiepaar. Een hagelnieuwe Piper Meridian 2014, met een lekkere PT6 turboprop ervoor. Naast z’n Grote Concurrent, de EADS / Daher / Socata / Airbus, what the hell, TBM900. De familie Fransen grossiert vanaf Vliegveld Budel in Europese single engine turboprops, dus ik was wel nieuwsgierig naar hun mening over de Amerikaanse aartsvijand op hun home turf. Meteen maar aan Ruud Fransen gevraagd, de technische man aldaar. Want ik verwachtte van broer Noud een te zorgvuldig doordacht commercieel antwoord. En van zus Inge een uitzonderlijk diplomatiek, juridisch-verantwoord antwoord. De klare taal van Ruud beviel me dan ook prima: “Je hebt het met de TBM over een toestel dat bijna duizend kilo zwaarder is. Verwacht je dan dezelfde prestaties?” Raak! Onvergelijkbaar. De TBM is goed zestig knopen sneller, kan meer meenemen, langer hangen maar is ook een kleine twee miljoen dollar duurder. Oogt zelfs op het platform een stuk forser. Appels met peren. Een lekkere, snelle Golf-Turbo versus een full-family size Volvo-Turbo. Zo moet je het zien.

Lichtblauwe broek!
Maar veel tijd was er niet voor plane prattle

organisator Michiel Klinkspoor (vanwaar die lichtblauwe tulpenbroek, Michiel?) kwam aanrennen, want die wilde ons een hands on demo geven van zijn Cirrus, door even ‘iemand van Weeze te halen’. Ik mocht gezien de instructors license van Michiel links zitten. Leuk, want ik had nog nooit met een side stick gestuurd. Nou, dat kan ik u snel vertellen: dat is gewoon hetzelfde als een stick tussen je benen. Dezelfde back pressures. Dezelfde uitslagen voor dezelfde standveranderingen. Maar met name door de comfortabele arm rest (die ik pas na twee minuten vliegen ontdekte!) is het sturen - denk ik - op den duur accurater. Ik moest zelfs denken aan de twee heli-lesjes die ik ooit in de VS nam. Daarbij moet je je arm ook op je knie moet laten rusten, om pilot induced oscillations te voorkomen.

Glass
Over die glazen cockpit van zo’n Cirrus kan ik ook kort zijn: daar begrijp ik gewoon geen reet van. Dan weer moet je een roze vinkje tegen een geel vinkje aanleggen, dan weer door allerlei paarse rechthoekjes vliegen en dan weer met een groene cirkeltje op een virtueel wit landingsbaantje mikken. Eén grote interface-kermis. Gek word ik ervan. Ik zag vanuit mijn ooghoeken Erik Brouwer hoofdschudden achterin. Omdat hij dit soort dingen van nature goed doet, denk ik. Michiel was ook snel uitgedoceerd. “Kijk nou maar op die stoomklokken eronder en hou deze koers aan, op elfhonderd voet.” Kijk, dat soort info, daar kan ik wat mee.

Terug op Budel hing het zonnetje al behoorlijk laag. De promotie-foto’s moeten in een hardlooptempo gemaakt worden, om nog voor achten weer boven Twello te kunnen hangen. Gezwind door de checks. Motoren nog half warm, dus die liepen meteen als een zonnetje. Toefje op de taart was de verplichte bocht die je op Budel vanaf baan 21 bij het uitklimmen moet maken, om niet boven de Budelco-fabriek te komen. Ze willen zeker niet hebben dat je tot ontploffing komt in de belendende zinkputten, en vervolgens de hele omgeving besprenkelt met zwaar vervuild slib. Wat dan ook de reden: leuk was het wel. Want onze centre line twin heeft dan wel geen spectaculaire cruise speed, maar hij is wèl lekker snel op de 130 knopen. Dan met die klapperende constant speed props bijna negentig graden bank ervoor draaien op nauwelijks achthonderd voet, dat is puur kicken. Toch weer even BAT21 uithangen.

Nogmaals: ik begreep niet helemaal waarvoor we nou gekomen waren, maar een leuke middag was het wel.

Goof Bakker/Erik Brouwer
[email protected]

 

Reageren op artikelen? Graag! Er gelden spelregels. We moedigen toevoeging van uw reactie op onze content aan, maar kijken streng naar taalgebruik.

Recente Goofblogs

9 sep 2015 - 14:45
2 sep 2015 - 14:35
24 aug 2015 - 15:41
18 aug 2015 - 17:29
11 aug 2015 - 11:27
4 aug 2015 - 23:29
26 jul 2015 - 13:12
16 jul 2015 - 08:26
6 jul 2015 - 12:21
23 jun 2015 - 12:39
13 jun 2015 - 09:36
5 jun 2015 - 14:59
27 mei 2015 - 22:41
27 mei 2015 - 12:35
20 mei 2015 - 14:04
18 mei 2015 - 14:57
12 mei 2015 - 13:33
3 mei 2015 - 13:07
20 apr 2015 - 12:25
14 apr 2015 - 13:05
5 apr 2015 - 12:25
29 mrt 2015 - 17:23
20 mrt 2015 - 15:34
10 mrt 2015 - 16:56
2 mrt 2015 - 16:19
Copyright Reismedia BV 2024 - Cookieinstellingen