Commentaar op het nieuws van Air France-KLM

Arnold Burlage
13 september 2014 - 14:38 | Door: 
Arnold Burlage

Langzamerhand bestaat alle reden om te gaan twijfelen aan het leiderschap van Air France-KLM topman Alexandre de Juniac. De deze week gepresenteerde ambitieuze plannen om de maatschappij van de rand van het ravijn weg te trekken, doen de wenkbrauwen van vooraanstaande analisten met recht en reden fronsen. Een mooi sprookje, luidt het harde oordeel.

Een beoogde winstgroei van 10 procent per jaar is ook eerst zien dan geloven. Hoe te bereiken? Investeringen van enkele miljarden, een hoofdrol voor prijsvechter(s) Transavia NL, FR en Europe - uiteindelijk ongetwijfeld bedoeld om in elkaar op te gaan - moeten gepaard gaan met miljarden aan kostenbesparingen.

Goedkopere arbeidskosten door het neerstrijken van Transavia op een 10-tal "buitenlandse" bases in onder meer Zuid- en Oost-Europa lijkt bij de vakbonden geen koud watervrees.

Hoe de topman van de gevleugelde grandeur zijn hemelse doelen denkt te bereiken? Feitelijk even merkwaardig als lachwekkend. Het personeel, inmiddels in staat van alarm uit vrees ook te moeten inleveren met harder werken, moet zelf maar met ideeën komen voor de noodzakelijke grotere productiviteit en kostenbesparingen.

Heb je het ooit zo zout gegeten...? De bekende kalkoen dus vragen op welke kerstdis die wenst te worden verorberd. In Parijs bereiden de vakbonden zich intussen voor op heuse stakingen uit angst te moeten inleveren. Le roi, c’est moi...is nog met de aanstaande stakingsleiders in gesprek. Of dat wat uithaalt, moet worden afgewacht.

Steven Verhagen, president van de Vereniging van Nederlandse Verkeersvliegers, zei het onlangs treffend. "De aanval kiezen en strijdbaarheid kunnen we als vliegers waarderen, maar niet als dat gericht is tegen het eigen personeel. De dialoog ontbreekt in Frankrijk. En de quasi vriendelijke tekst dat het zogenaamd bottom up moet, straalt niet echt uit dat men weet hoe het moet. Geef ons een touw dan doen we het om ons eigen nek' lijkt top down het devies.

Of het zo zal blijven hangt af van het leiderschap. Niet alleen van Alexandre de Juniac, ook van Camiel Eurlings bij KLM, die nu al vele maanden rondbazuinen, dat het allemaal goed komt, dat de familie zoveel mogelijk bij elkaar wordt gehouden. Maar tegelijk wordt nu duidelijk dat ontslagen ook weer niet helemaal worden uitgesloten. Vakbonden...en garde!

Niet staken, maar vragen om duidelijkheid. Wat willen de goed betaalde leiders van Europa's grootste maar financieel ongezondste luchtvaartmaatschappij? Wat is naast hun wensen hun visie? Quo Vadis? Waarheen is de maatschappij op weg? Waarheen, waarvoor? Een teken aan de wand dat geen van de internationale analisten met jarenlange ervaring - in tegenstelling tot sommige bobo's bij Air France-KLM - kan zeggen waarheen de maatschappij koerst.

Wat is nodig om gezond voortbestaan te garanderen. En nog belangrijker: is er een verborgen agenda, bijvoorbeeld om KLM te verkopen om de Air France beurs in Parijs met 'cash' te vullen. De geruchten gaan al langer, maar wat is daarvan waar?

Eén lichtpuntje. Bram Gräber, die Transavia al eerder voor zijn onverwachte verhuizing naar het hoofdkantoor in Parijs leidde, is back in town.… Hij gaat Transavia Europe leiden. Lang gewacht en toch gekregen. Transavia krijgt weer een gezicht!

Bram wist en weet wat hij wil, kan ook wat moet gebeuren; een echte prijsvechter maken van Transavia. Toch zal nog wel een robbertje moeten worden gevochten met de vakbonden want die zijn allerminst te spreken over het model met goedkope arbeidskrachten van buiten Nederland en Frankrijk die naar de eigen thuismarkten komen vliegen. Dat is interne concurrentie van de eerste graad.

Het blijft trouwens maar de vraag of met de beoogde krap 100 vliegtuigen de concurrenten Ryanair, Easyjet, Norwegian en Vueling met hun nagelnieuwe vloot van zo'n 1000 toestellen valt te verslaan.

Het lijkt een beetje op meedoen in een vechtindustrie met een luchtbuks. Maar zelfs daarmee is Bram Gräber wellicht trefzeker, zolang de top van Air France-KLM maar niet doelloos en in het wilde weg om zich heen blijft schieten.

Wat ontbreek is top down een duidelijke koers, een stappenplan. Het personeel mag het zelf zeggen. Gesneden moet er worden, dus in eigen vlees. Linksom of rechtsom.

In het Financieele Dagblad stond boven een commentaar over de sprookjes uit Parijs: STRAATVECHTER GEZOCHT. Korter kan eigenlijk niet gezegd worden hoe Air France-KLM uit het slop moet worden getrokken.

Copyright Reismedia BV 2024 - Cookieinstellingen