Pegasus Airlines: Amsterdam - Izmir, 5 november 2013

11 november 2013

Op 5 november vloog ik met Pegasus Airlines van Amsterdam naar Izmir aan de westkust van Turkije. Het eerste stuk met de PC672 van 13.55 uur en het tweede stuk met de PC 122 van 19.55 uur. Beide vluchten werden uitgevoerd met een B737-800. Ik had respectievelijk stoel 11C en 21C.

Het was mijn eerste ervaring met Pegasus en waarschijnlijk ook mijn laatste. Ik vond het helemaal niets. De zitruimte was krap, de service nul, het personeel ongeïnteresseerd en het vliegtuig net zo lelijk van binnen als van Ryanair (geel met heel veel reclame). Het enige leuke was het veiligheidsfilmpje dat door kinderen werd gepresenteerd (staat op YouTube).

De boarding in Amsterdam verliep chaotisch. De Marechaussee was bezig om op de PC 672 een grote groep (circa 30 mannen en vrouwen) Oost-Europese 'dansers' uit te wijzen. Er werd permanent geteld en gecontroleerd of ze er allemaal nog waren. Een enkeling had zijn volledige bepakking (koffer, plastic tassen en rugzak) nog bij zich. Toen de grootste koffer voor mijn handbagage door de scanner ging werd er een soort groot kapmes in aangetroffen. De dame van de security ging nog serieus aan één van de Marechaussee beambten vragen of het mee mocht! De man twijfelde! Ik heb toen maar gezegd niet doen, ik mag niet eens een nagelschaartje meenemen. De Marechaussee beambte beet mij toe als ik het beter wist dat ik maar beter op Schiphol kon gaan werken.

Bij het boarden kreeg de 'dansgroep' voorrang en werd achterin het vliegtuig geplaatst. Nadat ze zaten en wij mochten boarden, kwam de Marechaussee beambte naar mij toe en bood zijn verontschuldigingen aan en verzekerde mij dat de koffer met inhoud in het ruim geladen was. Hij begreep mijn bezorgdheid maar ik kon gerust gaan vliegen.

De vlucht was op zichzelf rustig en was verder prima. De prijs van de versnaperingen was gelijk aan die van de andere lowcost Airlines. (Maaltijden dienen online besteld te worden). De vluchten verdienen een magere 5. Het zitcomfort is te slecht om ook maar aan een voldoende te denken.

Bij aankomst op Istanbul SG begint het eindloze rijen doorkomen. Je hebt daar de volle twee uur overstap hard voor nodig. De rij voor het kopen van het visum (15 euro, multiple entrance voor 180 dagen), de enorm lange rij voor de grenspolitie, het verplaatsen van de Internationale terminal naar de Domestic terminal, weer security controle na een volgende lange rij en dan je weg zoeken naar de gate. Er was geen tijd meer over voor een flesje water. Die heb ik toen maar aan boord van de PC 122 gekocht voor 2 Euro. Op Izmir ben je overigens dan weer met een vloek en een zucht van het vliegveld af. Dat is dan weer makkelijk.

E. Niemeijer

Copyright Reismedia BV 2024 - Cookieinstellingen