American Airlines: Aruba - Miami, 3 augustus 2012

8 augustus 2012

Mijn American Airlines ervaring begint met het online reserveren en met credit card betalen van een retourtje Aruba – Miami International Airport. De ochtendvlucht zit dan al behoorlijk vol, want de seat reservation applicatie geeft slechts een handjevol stoelen aan, waarvan de helft tegen betaling kunnen worden gekozen. Gratis heb ik slechts de keuze tussen een window-seat of enkele stoelen tussen twee andere in.

Het wordt 23A, een raampje met uitzicht op de linkervleugel van de Boeing 757-200. Op de terugvlucht zit ik noodgedwongen tussen twee onbekende reisgenoten in. Een betere optie kost 14 dollar. 24 uur voor de reis krijg ik tot mijn verassing een mailtje van AA, die mij eraan herinnert dat ik vanaf dat moment online kan inchecken.

De volgende ochtend kan ik kiezen tussen zelf-bediening aan de incheck-automaat of traditioneel in de rij staan om aan de balie geholpen te worden. Ik kies de eerste optie en mag na het uitprinten van mijn boarding pass, direct doorlopen om mijn bagage af te geven en te horen dat de vlucht anderhalf uur vertraagd is, wegens de verplichte rusttijden van de bemanning. De vroege ochtendvlucht wordt namelijk uitgevoerd met een vliegtuig en bemanning die op Aruba overnacht. En blijkbaar zijn ze dit keer te laat geland om op tijd te kunnen vertrekken.

De luchthaven van Aruba beschikt over een 'pre clearance' post van de US Costums en US Immigration, wat betekent dat alle passagiers die naar de VS reizen, eerst uitklaren bij de Arubaanse grensbewaking, vervolgens het security checkpoint doorlopen en daarna in een zwaarbewaakte zone terechtkomen die officieel geldt als Amerikaans grondgebied. Er hangen dan ook voor alle duidelijkheid Amerikaanse vlaggen, wapenschilden en typisch Amerikaanse waarschuwingsteksten en borden over wat wel en niet mag. Daar pik ik netjes mijn ingecheckte baggage op van de band, alsof ik net geland ben, en kom ik terecht bij de Amerikaanse autoriteiten met alle toeters en bellen: daar word ik aan de tand gevoeld wat ik in de USA kom doen, hoe, wanneer, waarom, met hoeveel geld, enz. Er worden foto´s gemaakt, het ESTA-formulier wordt nagetrokken in het systeem, paspoort en vingerafdrukken van alle tien vingers worden ingescand. Er lopen Amerikaanse drugshonden rond, er hangen camera´s, er zijn geblindeerde ramen en je kan ad random uit de rij worden geplukt voor een uitgebreide controle. Een stempel rijker in mijn paspoort, beland ik vervolgens bij de Amerikaanse douane die alle tassen en bagage inspecteert en ook weer duizend vragen stelt over wie, wat, waar en waarom. Na de douane volgt er een carrousel waar ik opnieuw mijn koffer afgeef en daarna volgt er opnieuw een security checkpoint. Weer mag ik in de weer met schoenen, riem, laptop, portemonnee en mobiele telefoons. Dat is ook het laatste controlepunt. Hierna wordt ik beschouwd als een passagier op een binnenlandse vlucht en kan ik in Miami vanuit het vliegtuig direct doorlopen naar de uitgang.

Het wachten aan de gate duurt geen minuut langer dan beloofd. Keurig op tijd begint de boarding en twintig minuten later zit iedereen op zijn plek in de B757, worden de standaardprocedures doorlopen en worden we weggeduwd van de gate. Zowel op de grond als aanboord is het personeel geroutineerd, beleefd, professioneel en efficiënt. Zoals ik gewend ben van AA, is het opmerkelijk dat alle stewardessen en stewards op de vlucht van middelbare leeftijd zijn, maar het is duidelijk dat ze ervaren zijn en dat geeft rust en vertrouwen. De cabine van deze kist is oud, maar netjes. De kleuren zijn neutral, de stoelen zijn comfortabel. De beenruimte is eerlijk. De beeldschermen in het gangpad zien er belachelijk ouderwets uit, maar het nieuwe welkomstfilmpje met de veiligheidsinstructies is mooi gemaakt. Diverse personeelsleden van AA komen in beeld en brengen een verhaal dat onwillekeurig een glimlach bij me opwekt. De boodschap die ze willen overbrengen geeft inderdaad een welkom gevoel.

De oversteek naar Miami gaat over het Caribisch gebied en duurt tweeënhalf uur. De zon schijnt vrolijk, de lucht is helderblauw met mooi gevormde witte schaapjeswolken en het water kleurt verschillende tonen blauw. We zien Haïti, Cuba en nog wat kleinere eilanden onder ons. Het is een drukke route, want onderweg passeren we ook diverse vliegtuigen die in tegengestelde richting onder ons voorbijrazen. Altijd mooi om te zien hoe snel dat gaat, vergeleken met als je een vliegtuig vanaf de grond ziet vliegen.

De service in de economy class is sober. Heel sober. We krijgen een blikje frisdrank. Niks meer en niks minder. Voor de rest is er ´snack for purchase´. Op de beeldschermen wordt een geluidloze slechte film gedraaid. Ik breng de rest van de tijd al slapend door, totdat de gezagvoerder laat weten dat we inmiddels voor de kust van Florida zijn aangekomen, maar wegens de weersomstandigheden in Miami een tijdje in een holding pattern zullen blijven hangen. Alle naderende vliegtuigen lopen vertraging op. Na een half uur mogen we eindelijk de daling inzetten en worden we op een naderingspad richting de landingsbaan gezet. Het wordt een zachte landing en er wordt op comfortabele wijze afgeremd.

Maar dan zijn we er nog niet. Wegens het onweer en het risico op blikseminslagen is het platform tijdelijk gesloten en moeten we op de taxibaan blijven wachten op toestemming om te parkeren. Het is er druk, met name met B767, B757 en B737 toestellen van American, die MIA als thuisbasis hebben. Tussen al het grijs zien we de kleurrijke verschijningen van Surinam Airways en Insel Air. We zijn dus niet de enige die net uit Aruba en Curaçao zijn gelandt. Terwijl we wachten maakt een privéjet een noodlanding. Er volgt een stoet van brandweerwagens, ambulances en gele autootjes van de luchthaven. Al bij al worden we om 13.40 eindelijk aan de gate gekoppeld.

De afstanden op MIA zijn groot, maar ik hoef nergens te stoppen voor controles. Maar dat wordt weer teniet gedaan als ik ruim een uur moet staan wachten voordat Belt 26 in beweging komt en mijn koffer tevoorschijn komt. Cijfer: 7.

R.

Copyright Reismedia BV 2024 - Cookieinstellingen