KLM: Amsterdam - Panama City, 30 maart 2008

30 maart 2008
Zondag 30 maart, de eerste vlucht sinds tien jaar van KLM naar Panama City. Zo’n anderhalf uur voor vertrek meldde ik me op Schiphol. De koffer werd netjes ingecheckt en na een kort verblijf in de lounge vertrok ik naar de gate om aan boord te gaan van de MD-11 die ons voor vlucht KL757 naar Panama zou brengen.

Ik zat op stoel 2D, in de World Business Class. Ondanks dat ik aan het gangpad zat kon ik door het raam nog net zien hoe een colonne van luchthavenvoertuigen ons ceremonieel begeleidde naar de Kaagbaan, waar we zouden starten voor onze ruim tien uur durende vlucht.

Ons toestel, de PH-KCG, was één van de MD-11’s die inmiddels is voorzien van een nieuw interieur. Dat betekent: lekkere stoelen en een geupdate inflight entertainment systeem.

Eenmaal in de lucht kregen we al snel de menukaart te zien met daarop de keuzes voor het avondeten. De vlucht vertrok rond half twee ’s middags, dus we hadden wel even de tijd om het menu te bestuderen. Tot eind mei staan daarop gerechten van de Braziliaanse chefkok Mara Salles.

Ik koos voor een voorgerecht van gerookte botervis en garnalen, gevolgd door een hoofdgerecht van garnalen in een saus van peper en kokos. Erg lekker, moet ik zeggen. Als dessert koos ik een stukje kwarktaart, die ook zeer goed beviel.

Gedurende de vlucht kwam het cabinepersoneel vaak langs met drankjes. Ook mochten we zelf snacks pakken uit de keuken achter ons. Het voorste deel van de cabine telt twaalf World Business Class stoelen, waardoor je veel privacy hebt.

Om mezelf te vermaken besloot ik het inflight entertainment systeem te proberen. De schermpjes, die tevoorschijn kwamen uit de stoelen, kunnen erg makkelijk bediend worden met een persoonlijke afstandsbediening. Ik moet zeggen dat ik blij verrast was over de hoeveelheid te kiezen programma’s. Gekozen kon worden uit veel actuele films, televisieseries, muziekprogramma’s en zelfs een korte talencursus. Ik koos voor wat afleveringen van Friends (altijd goed), Scrubs en de film Hairspray, want die had ik nog niet afgezien toen ik de laatste keer vloog.

Toen het tegen het eind van de avond liep probeerde ik wat te gaan slapen. Tijdens de vlucht zou het niet donker worden, aangezien we met het licht mee vlogen. Dat maakt het lastig om te slapen, maar gelukkig krijgen de passagiers een toilettasje met daarin een maskertje waarmee je je ogen kunt afdekken.

De stoelen waren erg comfortabel. Toegegeven, bij Aziatische maatschappijen is het vaak beter, maar in vergelijking met Europese en Amerikaanse airlines waren de stoelen best goed om in te slapen. Het enige nadeel is dat de stoelen niet volledig plat kunnen en dat de stoel niet wegzakt in een soort van cocon of anderszins scheidingswandjes heeft.

Kort voor de daling boven de Caribische Zee werd ik wakker, zodat ik nog even van het uitzicht op het water kon genieten. De bemanning deelde intussen de beroemde KLM-huisjes uit aan de passagiers.

Onze vlucht landde nog voor schematijd op de luchthaven Tocumen bij Panama City. Daar werd het toestel onthaald door de luchthavenbrandweer met een watersaluut. Aan de gate stonden danseressen in traditionele kledij ons op te wachten.

Al met al moet ik zeggen dat deze eerste intercontinentale vlucht met KLM me best goed beviel. Vooral het goede inflight entertainment en het heerlijke eten was een blijde verrassing.

Als eindcijfer wil ik aan deze vlucht een 9 meegeven.

Klaas-Jan van Woerkom, redacteur Luchtvaartnieuws.nl
Copyright Reismedia BV 2024 - Cookieinstellingen