KLM: Amsterdam - Singapore, 8 december 2007

8 december 2007
Op weg naar Singapore, om wederom een training te geven. Een vriend van mij ging mee op deze vlucht, dus dat beloofde gezelligheid op de toch wat lange vlucht en het vefblijf van een week aldaar. De vrijdag voor vertrek al telefonisch ingechecked, vooral om te zorgen dat we naast elkaar zouden zitten, en na een wat lange wachttijd was het de vriendelijke dame aan de andere kant van de lijn naar eigen zeggen gelukt om ons neer te zetten op 11A en 11B. Mooi! Goed begin!

Op de dag van vertrek brachten wij onze koffers naar de bagage drop-off, en u voelt het al, de beloofde ‘naast-elkaar-zit’ stoelen bleken een valse belofte. Ik zat op 11A en mijn maat op 21A. De grondstewardess kon ons met geen mogelijkheid naast elkaar krijgen, want de vlucht zat tot de spreekwoordelijke nok vol. Zij adviseerde ons dit bij de gate of aan boord te proberen; zij noteerde ons verzoek in het systeem. Wel deelde zij nog mede dat het via telefonisch inchecken niet mogelijk is het doel te bereiken wat wij voor ogen hadden,. Ik met mijn Platinum elite, mijn maat met Ivory, had recht op de “Select Seating” stoel, maar mijn maat niet, dus de stoel 11B moest gedeblokkeerd worden. Ivory status is namelijk ‘geen kaart’, aldus de grondstewardess. En stoelen deblokkeren kan alleen maar aan de balie. Typisch KLM, dubbele berichtgeving over hetzelfde onderwerp.

Maar goed, na wat tax-free rondkijken ons bij de gate vervoegd; de grondstewardess aldaar had ons verzoek al bekeken maar kon het helaas niet honorreren. Ook aan boord werd door het cabinepersoneel het nodige geprobeerd, naast vele andere verzoeken, maar zonder gewenst resultaat.

Gelukkig vloog ik nu met een 777 naar Singapore, dus met je personal video system. De laatste keer vloog ik met een 747, en daar heb je dat niet, dus ben je wat afhankelijk van de films die ze draaien. NU kon ik ze lekker zelf uitzoeken, en beter, de 777 is een prachtig vliegtuig, dus daar wil ik wel graag in vliegen.

Echter, in de KLM uitvoering valt deze wat tegen. Wanneer je voorpassagier zijn leuning naar achteren doet, is het zo goed als onmogelijk om een film te kijken, omdat de lichtval op het scherm dat verhinderd. Je moet zelf dus behoorlijk onderuit gezakt gaan zitten om je film te kunnen kijken. Ik kan u vertellen dat dat op een gegeven moment wat vermoeiend wordt, zeker met de beperkte beenruimte voorhanden.

De vlucht verliep verder avontuurloos. Ook de KLM service was op het bekende niveau, niet meer dan gemiddeld.

Op de terugweg hebben wij via internet inchecken een poging gewaagd om naast elkaar te zitten, en dat lukte! Sterker nog, we hadden de beschikking over stoel 29H en 29J, die, met bijbetaling voor mijn maat van Euro 50,00, en voor mijn Flying Blue status gratis, de beschikking geven over meer beenruimte. Dus, een twee-zitter, naast elkaar en meer beenruimte. Het leven kan goed zijn!

Helaas, helaas. Aan boord bleek dat de bijbetaling niet voor meer beenruimte is in dit geval, maar voor het feit dat het een twee-zitter is. Dat het in dit geval een twee-zitter is bij de toiletten, de rugleuning nauwelijks naar achteren kon van de stoelen, had weinig bijdrage aan de eerdere feestvreugde. Ook voor de purser aan boord onbegrijpelijk en als zodanig ook genoteerd in zijn vluchtverslag. Maar, we zaten naast elkaar, de volle 13 uur, en dat maakte weer wat goed. Ook de vlucht verliep verder zonder noemenswaardige avonturen.

Al met al blijft de KLM mij altijd verbazen, helaas niet altijd in de positieve zin. In het geval van deze retourvlucht maakte het cabine personeel een hoop goed. Attent, aardig en klantgericht. Echter het product KLM blijft in mijn ogen achter bij andere gerenommeerde maatschappijen, staat die “K” soms voor Kneuterig?

Vluchtcijfer : 5,5

Maurice Teerds
Copyright Reismedia BV 2024 - Cookieinstellingen