Als we uit de trein stappen, is het tegen 10.30u. Die vrijdagochtend, 10 augustus, moesten we ons 3 uur van tevoren melden bij de incheckbalies van Continental Airlines. We liepen richting vertrekhal 3, balie 29 om preciezer te zijn. De grondstewardess was heel vriendelijk en dat Nederlands met een Amerikaans accent vond ik wel grappig. Na een vlotte incheckprocedure kregen we te horen dat we niet later dan 12.30 uur bij de gate mochten zijn voor vlucht CO71 met bestemming Newark (EWR/KEWR - New Jersey).
We konden niet allemaal naast elkaar zitten. Althans zij had dat niet geregeld, hoewel we erom vroegen. We zaten 8 rijen van elkaar vandaan.
Na wat gegeten te hebben, liepen we op ons gemak naar Gate G05. Die ochtend zag ik dat het vliegtuig uit Houston (CO wisselt steeds de vliegtuigen, het vliegtuig uit Newark gaat dus naar Houston) met vertraging aan zou komen. Ik verwachtte dus eigenlijk al een beetje vertraging.
Nadat een beveiligingsmedewerker ons een paar vragen had gesteld, mochten de handbagages door de scan en wij door het detectiepoortje. Na deze procedures konden we plaatsnemen. Het was al 13.10 uur toen we mochten instappen. Ik wist nu zeker dat we vertraging zouden hebben. In het vliegtuig vroegen we aan een steward of we 'naast' elkaar konden zitten. Echt naast elkaar zitten kon niet, we waren immers met z'n vieren en de configuratie in de Economy Class is 2-3-2. Mijn nichtje en ik zaten naast elkaar. En onze moeders zaten in het midden met een open plek. Er waren maar liefst 40 open plekken, dat had de steward ons verteld. De stoelen waren best comfortabel voor Economy Class stoelen. En er was genoeg beenruimte.
Na 15 minuten was iedereen in de cabine al gereed voor de pushback! Ik heb nog nooit zo snel de boardingprocedures zien gaan! Maar ondanks het snelle instappen hadden we vertraging. Het duurt immers een paar minuten om van de G-gates naar de polderbaan te taxiën. Tegen 13.45 uur stond de Boeing 767-424/ER klaar voor vertrek op baan 36L. Toen de General Electric motoren begonnen te brullen was onze vlucht van 7 uur en 40 minuten begonnen. Ondanks de vertraging was de verwachte aankomsttijd 15.30 uur (25 minuten eerder dan gepland).
Na een snelle take off role maakten we, toen we eenmaal in de lucht waren, een kleine bocht naar links en gingen richting Engeland/Schotland, Ierland, onder IJsland en Groenland en toen richting Canada/VS.
Na de take off werd er een snack (pinda's) en drinken uitgedeeld. Na een klein uurtje werd een lunch uitgedeeld. Het was lasagne. De smaak was goed, maar er was te weinig gehakt. De IFE was voldoende tot goed. Iedereen had een eigen scherm, de zogeheten PTVs. Ruim een uur voor de landing, nadat een paar keer drinken was aangeboden, kregen we weer een lunch. Het was een broodje met kaas en vlees. En nog een zakje pretzels. Tijdens het eten maakte het vliegtuig plotseling een u-bocht. De gezagvoerder had een mededeling: door slecht weer was het vliegveld gesloten en we moesten rondjes vliegen. Ondertussen haalde het cabinepersoneel de restjes op. Het bleef bij één rondje en we zetten weer koers richting EWR. Maar een half uur later kregen we nog een mededeling: het vliegveld was weer gesloten en dus moesten we nu uitwijken naar een ander vliegveld, om bij te tanken. Het werd Stewart International (SWF/KSWF) in de staat New York, zo'n 25 minuten vliegen van Liberty International.
De gezagvoerder had gezegd dat het zo'n 30 minuten zou duren. Na ongeveer 35 minuten hoorden we dat de motoren gestart werden. De flaps werden een beetje uitgeschoven. Maar toen werden de motoren weer uitgezet. Ze hadden geen toestemming om te landen, het vliegveld was nog steeds gesloten.
De tijd ging langzaam voorbij. Als je drinken wilde, kon je het aan de stewards/stewardessen vragen. Je kon het vliegtuig niet verlaten. Na bijna twee uur kwam eindelijk het verlossende woord. We konden onze geplande vlucht afmaken! Er waren een paar vliegtuigen voor ons. Waaronder een 777 uit Frankfurt van CO en een vliegtuig van NW. Na weer de veiligheidsvideo's gezien te hebben, in het Engels én Nederlands, stonden we bij de startbaan. Na nog eens 15 minuten gewacht te hebben, reden we de startbaan op. En kort daarop koos de Boeing 767 weer het luchtruim via baan 09.
Na een vlucht van ongeveer 25 minuten raakten de wielen van het vliegtuig baan 04R. Na een snel te hebben getaxied, kwamen we bij de gate aan. En toen waren we eindelijk op onze plaats van bestemming om 19.00u, ruim 3 uur te laat.
Behalve het feit dat we moesten uitwijken, was de vlucht zeer zeker geslaagd. Het personeel was zeer vriendelijk en het eten was redelijk. De IFE was ook oké. Mijn cijfer voor deze vlucht is een 7,5. Uitwijken is nooit leuk, maar dat was niet de schuld van de maatschappij. En het is ook nog beter voor onze veiligheid.
Onze terugvlucht op 24 augustus, CO70, was heel goed. Het personeel was wederom vriendelijk. Het eten was goed en er waren leuke films te zien. Het duurde maar 6 uur en 40 minuren voordat de Boeing 767 veilig landde op de Polderbaan. We waren ook nog 20 minuten te vroeg. We taxieden snel naar de G-gates en nog geen 45 minuten later waren we buiten.
J. van Genderen
