U noemt ze fuckers en wankers, uw collega’s van de andere luchtvaartmaatschappijen. Merkwaardig. Een fuckers is nauwelijks een scheldwoord te noemen. Het is een term voor mensen die de geslachtsdaad bedrijven. Dat zult u als gelukkig getrouwd man wellicht ook doen. Anderzijds: ik heb lang bij grote, succesvolle bedrijven gewerkt, en ik had het idee dat met name de directie nauwelijks aan een bevredigend seksleven toekwam. Maar misschien is dat in uw geval anders.

Een wanker is iemand die de onanie bedrijft. Vreemd genoeg doet u me aan een man denken die het veel met zichzelf doet. Ik heb jarenlang in een studentenhuis gewoond, en heb ik de wankers feilloos leren onderscheiden van degenen die wel eens een vriendinnetje wisten te scoren. Die foto in de krant met dat vliegtuig tussen uw benen? Ja, dat is duidelijk een wanker.

Ondanks uw overspannen geschreeuw hebt u trouwens best een punt. Het is goed dat er een einde gekomen is aan de situatie dat een retourtje-Rome duizend gulden kostte. Zoals dat tot pakweg 1995 nog het geval was. Dat rook naar een kartel.

Maar dertig euro? Dat stinkt naar andere onaangename zaken. Dat ruikt naar het zweet van medepassagiers, die zelf hun koffers naar het toestel moeten gaan sjouwen, zoals u in de Volkskrant meldde. Dat ruikt zelfs naar nòg onfrissere zaken. Omdat in uw nieuwe 737’s nog maar twee toiletten komen in plaats van drie. En in de toekomst nog maar één, waar je nog voor moet betalen ook. U wilt eigenlijk helemaal geen WC’s meer aan boord. “De mensen moeten hun benen maar even over elkaar slaan”, zei u onlangs ook in de Volkskrant.

Maar ach, meneer O’Leary, u kunt er eigenlijk ook niks aan doen. Het gaat allemaal uiteindelijk om dat verdoemde verjaardagsfeestje. Daar willen uw klanten triomfantelijk kunnen melden dat ze voor veertig euro naar Takki Takki getransporteerd zijn. En daar wèl met vier bedienden om zich heen aan het zwembad van een vijfsterrenhotel hebben gelegen.

Uw klanten vinden het stoer om als een dwangarbeider of krijgsgevangene naar hun vakantiebestemming vervoerd te worden. In een veewagon naar de zon. Van die bedenkelijke trend leeft u. En u hebt ervoor gezorgd dat de hele luchtvaartwereld intussen de service totaal heeft uitgekleed. Toch geef ik u niet de schuld. De klant vraagt naar veevervoer. U geeft alleen maar - razend en tierend - antwoord.

Goof Bakker
Hoofdredacteur van Aopa Pilots & Planes

P.s. in een vorige column schreef ik dat wij uiteindelijk de rekening gaan betalen voor het megalomane onzinproject A380 van Airbus. De Engelsen zijn al begonnen, met een storting van 180 miljoen voor de ontwikkeling van de A350.