Afgelopen vrijdag was het weer eens zo ver. De stapel tijdschriften, krantenknipsels en andere troep begon het huiselijke leven zodanig te verstoren dat er ingegrepen moest worden. Natuurlijk kon driekwart zo bij het papierafval. Waarom doe ik dat eigenlijk niet meteen als ik iets gelezen heb? Na een halve dag woest weggooien kreeg ik de smaak zo te pakken, dat ik ook maar eens aan de laatste verhuisdozen begonnen ben. Het is nu bijna zes jaar geleden dat we verhuisd zijn, need I say more?
Tussen de foto’s uit mijn verleden zag ik meteen de prachtige Time/Life bijlage die ik al 42 jaar koester. Een groot formaat fullcolor reportage over de eerste maanlanding met adembenemende foto's die ik ook nu weer met open mond en heftig verlangen zat te bekijken. Wat had ik graag in de moonboots van Neil Armstrong gestaan. Wat was die man een enorme held voor mij.
Ik keek naar zijn spiegelende astronautenhelm en zag de laatste aviateur die alle mensen op aarde tegelijkertijd liet meedelen in het wonder van de lucht- en ruimtevaart. Zijn eerste stappen op de maan waren de afsluiting van een explosie aan echnologische ontwikkelingen die we in de toekomst waarschijnlijk nooit meer zullen meemaken. Natuurlijk ging het niet alleen om Neil Armstrong, maar zonder hem had die allereerste landing ook heel anders kunnen aflopen.
In de laatste minuten voor de eerste menselijke maanlanding bleek het geplande landingsterrein ongeschikt en koos Armstrong ervoor om op de hand nog een stukje door te vliegen op zoek naar een betere landingsplaats.De brandstofmeters gaven aan dat de tanks vrijwel leeg waren en in Houston werden daardoor alle billen stevig samengeknepen. Met één oog op de brandstofmeters en de andere op zoek naar een vlak stukje maan stuurde de koele testvlieger, ontdekkingsreiziger, wetenschapper en astronaut zijn Lunar Module naar de Sea of Tranquility: “The Eagle has landed”.
Met pijn in het hart leg ik de kleurenbijlage toch maar bij het oud papier en een dag later leeg ik alles in de oud papiercontainer. Je kunt tenslotte niet alles blijven bewaren en je hele leven meezeulen. Terwijl ik naar huis loop zie ik een halve maan aan de hemel staan, eerste kwartier. Weer denk ik aan Neil Armstrong. Hij zal ook zo langzamerhand wel aan zijn laatste kwartier bezig zijn.
Als ik thuis kom, ga ik achter de computer zitten. Door mijn opruimwoede was ik bijna vergeten dat er alweer een nieuwe column voor luchtvaartnieuws geschreven moet worden. Eerst nog even het laatste nieuws bekijken….
Jan Cocheret
[email protected]
