Politieke uitsluiting getuigt van regentisme en een zekere vernedering van de kiezer, omdat de keuzevrijheid op ondemocratische wijze wordt ingeperkt door een zorgvuldig aangelegd cordon sanitaire. Machtsmisbruik om stemgerechtigden te beperken in hun keuze. De ‘D’ in de partijnaam is leuk, maar het moet Dilan natuurlijk wél uitkomen !

Deze keizer zou nog wel eens zonder kleren kunnen komen te staan. De afgelopen verkiezingen leerden ons dat kiezers zich niet laten drijven, zetelwinst kwam voornamelijk uit de protesthoek. Grote kans dus dat de kiezer de dooie poes terug over de schutting gooit, zo wijzen ook de voorlopige peilingen uit. 

Wie de stuurboordzijde uitsluit, veroordeelt zichzelf feitelijk tot een wankel huwelijk aan de linkerflank, omdat er in het midden niet genoeg zetels behaald kunnen worden. Omdat de achterban van zowel VVD als GroenLinks-PvdA zich openlijk uitsprak tégen het gedwongen huwelijk wordt de spoeling nu wel dun op beide flanken. 

Los van de naïviteit van het politieke uitsluiten rest dan nog de realiteit met als communis opinio dat de samenleving daadkracht en realisme eist op thema’s als immigratie, stikstof, woningbouw en infra. IATA berekende dat de wereldwijde passagiersaantallen in de komende 20 jaar verdubbelen. Om dit te kunnen faciliteren gaat Heathrow ruim 56 miljard (!) euro investeren om van 80 naar 130 miljoen reizigers per jaar te groeien. Frankfurt groeit naar 85 miljoen, Madrid naar 90 miljoen en vrijwel alle andere airports in Europa moeten fors uitbreiden.

In Nederland hebben veel politieke partijen eigenlijk helemaal geen passend antwoord op de genoemde realiteit. Voor de twee partijen die dat wél hebben heeft Dilan de rolluiken alvast grotendeels laten zakken.

In plaats van realisme zien we in de lage landen een ander verschijnsel.

Fractiepolitiek, het fenomeen waarbij partijideologie prevaleert boven landsbelang en realiteit, is verwerpelijk, omdat dit het partijbelang dient in plaats van dat van de kiezers. Deze vorm van politiek is schadelijk voor het verdienvermogen van de BV Nederland en daarmede ook voor onze progressieve waarden.

Een pragmatisch en realistisch beleid op basis van feiten ontbreekt feitelijk. Het CDA wil geforceerd krimpen naar 440.000 vliegbewegingen en sluiting van Lelystad Airport. De SP, GroenLinks-PvdA, BBB, PvdD, D66, NSC, Volt en SGP zijn tegen groei van Schiphol, en voor strengere milieueisen en nachtsluiting. Daarbovenop fungeerde D66 als architect voor de afstandsafhankelijke vliegtax en NSC voor de btw-verhoging op hotelovernachtingen, beiden ondoordacht omdat wij zo ongeveer de enigen in Europa zijn die dit doorvoeren en ons daarmede juist uit de markt prijzen. 

Als exportland heeft Nederland belang bij een realistisch luchtvaartbeleid dat voorsorteert op de aankomende groei en verduurzaming van de luchtvaart. Het land en het merendeel van haar kiezers zitten niet te wachten op ideologische overtuigingen of politieke doctrines van een kleine partijelite die de wens van de meerderheid blokkeert. 

Het is natuurlijk eeuwig jammer voor Katrijn en voor Klaas zelf, maar met de huidige fractiepolitiek én onze vierde macht hebben we in Nederland eigenlijk geen poppenkast meer nodig.