Air Koryo: Beijing - Pyongyang, 26 april 2005

26 april 2005
Op 26 april 2005 vloog ik met Air Koryo (de Noordkoreaanse staatsluchtvaartmaatschappij) van Beijing naar Pyongyang, de hoofdstad van Noord-Korea voor een 10-daags verblijf. Het inchecken op Beijing Capital Airport in Beijing voor vlucht JS152 verliep zonder problemen. Naast een aantal "westerlingen" waren de meeste passagiers Chinezen en Noordkoreanen.

Uiteraard werd alle bagage bij het inchecken grondig gecontroleerd en doorgelicht. Bij de pier aangekomen zagen we het Noordkoreaanse toestel, een 4-motorige Iljoeshin-II 62 M uit de jaren rond 1980 al staan. Er werden flink wat goederen/bagage ingeladen en bij het vliegtuig stonden enkele (Noordkoreaanse) veiligheidsbeambten.
Het instappen verliep vlot. We werden vriendelijk welkom geheten door de Noordkoreaanse stewardessen die ons onze plaatsen toewezen.

Er bleek zowaar een kleine business-class aanwezig te zijn vooraan in het toestel, afgescheiden met een gordijn. De zitplaatsen waren allemaal wat aan de krappe kant en dicht op elkaar, en ook
de opbergkastjes boven je hoofd waren niet al te groot en gingen soms met moeite dicht. De inrichting deed erg "ouderwets" aan (ook de keukeninrichting..). Op je stoel lag een kussentje, een krantje de "Pyongyang Times", een papieren zakje (voor "noodgevallen") en een algemene info-kaart over het vliegtuig. Net als overal kregen we ook hier vooraf door de stewardessen de standaardinformatie over de veiligheidsvoorschriften.

Na een kleine vertraging bij vertrek van zo'n 15 minuten taxiede het vliegtuig naar de startbaan. Ik vond de motoren nogal flink lawaai maken, meer dan ik bij bijv. Boeings e.d. gewend ben. Maar dat schijnt bij toestellen van Russische makelijk altijd zo te zijn geweest heb ik van anderen begrepen. Het duurde in mijn beleving wel erg lang na de start alvorens het toestel echt van de grond kwam.

Het inklappen van het landingsgestel ging gepaard
met veel herrie en gepiep. De vlucht, die ongeveer anderhalf uur zou duren, verliep prima en vrij rustig met af en toe wat turbulentie, trillingen van het vliegtuig en klepperen van de afsluitkleppen van de bagagevakken boven ons hoofd. De verzorging aan boord was goed. We werden voorzien van een flinke maaltijd bestaande uit allerlei kleine Koreaanse hapjes (op een groot tableau met bakjes opgediend) en broodjes/gebak. En uiteraard werd er ook koffie, thee, water, frisdrank e.d. geserveerd.

De stewardessen spraken goed Engels (wel met een mooi Koreaans accent). De enige passagiers die tijdens de vlucht met elkaar (soms luidruchtig) communiceerden waren de westerse toeristen en sommige Chinezen.

De Noordkoreanen (te herkennen aan het speldje van Kim-Il-Sung) zaten vrijwel allemaal strak voor zich uit te kijken of waren aan het lezen. Een praatje met hen proberen aan te knopen ging moeizaam voorzover ze Engels spraken. Entertainment aan boord (radio, film/video e.d.) was er niet.

Zo'n drie kwartier voor de landing in Pyongyang kreeg iedereen drie formulieren aangereikt om in te vullen: een Entry-card in 4-talen (Koreaans, Chinees, Russisch en Engels), een Customs Declaration met uitgebreide vragenlijst over je meegenomen baggage en geld, alsmede een Gezondheidsverklaring. Kort voor de landing werd die Gezondheidsverklaring opgehaald. De andere formulieren moest je bij aankomst aan de Noordkoreaanse beambten overhandigen.

Toen de landing was ingezet hadden we, door het mooie weer boven Noord-Korea, een fraai gezicht op het onder ons liggende gevarieerde landschap van heuvels, bergen, landbouwgebieden en meren. Hier en daar wat dorpjes met weggetjes. Autowegen en (druk) autoverkeer waren er niet te zien.

Toen het onder ons opnieuw begon te piepen, knarsen en bonken, was het duidelijk dat het landingsgestel werd geactiveerd en na een tijdje volgde de landing op een wat hobbelende landingsbaan met aan weerszijden landbouw- en grasland en een hoge afrastering die de scheiding vormde tussen de enige landingsbaan en een landweggetje
met grasveld en sloot ernaast. Het duurde daarna nog zowat 15 minuten voordat we voor het stationsgebouw (met groot portret van de overleden leider Kim-Il-Sung) tot stilstand kwamen.

In ons vliegtuig was in de "business-class" kennelijk een hoge delegatie van Noordkoreaanse hoogwaardigheidsbekleders vanuit China mee teruggereisd, want er stond een hele batterij zwarte limousines klaar met fotografen en een TV-cameraploeg.

Nadat die delegatie was uitgestapt en verwelkomd en de auto's vanaf het platform waren weggereden waren wij eindelijk aan de beurt om het vliegtuig te verlaten. Hoewel het maar een kort stukje lopen was naar het stationsgebouw, stonden er toch twee bussen klaar om ons van het vliegtuig naar het stationsgebouw te rijden. (De rit zelf duurde dus ook maar hooguit 1 tot anderhalve minuut...). Daar werden we opgewacht door de Noordkoreaanse reisorganisatie die ons snel door alle controles loodste (paspoort, visum en de door mij ingevulde formulieren werden slechts vluchtig door de beambten gecontroleerd).

Zo'n 25 minuten na aankomst zaten we al in de bus richting de ongeveer 17 km verderop gelegen hoofdstad Pyongyang.

Een hele ervaring en toch wel heel bijzonder om met zo'n onbekende maatschappij te vliegen..vooral nu ik onlangs hoorde, dat Air Koryo als een onveilige maatschappij wordt aangemerkt....

Desondanks vond ik de vlucht prima verlopen met een goede verzorging aan boord. Cijfer: 8

H. Peters
Copyright Reismedia BV 2024 - Cookieinstellingen