Alhoewel de naam ‘Air Berlin’ deze maatschappij tegenwoordig op maar een klein deel van de operaties eer aandoet, vloog ik deze keer toch echt naar de Duitse hoofdstad Berlijn. De titels ‘Air Berlin’ pronkten ’s ochtends trots op de Boeing 737-400. (De retourvlucht naar Schiphol werd ’s avonds uitgevoerd door een ingehuurde McDonnell Douglas MD-81 van Nordic Leisure, wegens wat problemen binnen de eigen vloot.)
De ochtendvlucht is bij Air Berlin trouwens ook écht een ochtendvlucht. Het toestel vertrekt om 06:30 uur, dus sta je met een beetje geluk om half acht ’s ochtends al op Duitse bodem. Terug gaat het vliegtuig om 19:10 uur de lucht in, met 19:30 uur als aankomsttijd in Nederland. Prima dagrandverbinding dus. Toch wel een aanfluiting dat je bij een maatschappij van het kaliber Air Berlin niet online kan inchecken. Ook niet met behulp van een kiosk op de luchthaven. Maar daar wordt aan gewerkt (zie ook de special van Luchtvaartnieuws / Zakenreisnieuws over Air Berlin, link staat onder dit vluchtverslag).
Gelukkig kan de dame op Schiphol ook de instapkaart voor de terugvlucht al printen, dat scheelt. Vanaf balie 25 waar de passagier zich ’s ochtends melden moet, is het een flink eind lopen naar de B-gates, de pier die normaal gesproken door Air Berlin gebruikt wordt. Het instappen begint pas tien minuten voor vertrek. Jammer dat de meeste barretjes rond deze tijd nog niet geopend zijn, want een koffie op dit tijdstip is geen overbodige luxe. Een half uur later hangen we echter al ergens boven Oost-Nederland, en is het cabinepersoneel van Air Berlin langs geweest met een (gratis) broodje en een koffie, thee, water of frisdrank naar keuze. Tijdens de vlucht van ongeveer een uur is het zelfs mogelijk om een oortelefoon te kopen, waarmee de beelden op de monitoren boven het gangpad ook van geluid worden voorzien. Ik houd het maar bij de krant van wakker Nederland, die bij de ingang klaar lag. Ook blader ik door het inflight magazine van Air Berlin. En net als op eerdere vluchten valt het me op: alles is in het Duits. Mag dat niet wat internationaler? Ja, vindt ook Air Berlin zelf, zo blijkt eveneens uit het eerder genoemde artikel van Luchtvaartnieuws / Zakenreisnieuws.
De beenruimte tijdens deze vlucht kan als ‘gemiddeld’ worden gekwalificeerd. Voor het stukje naar Berlijn is het in ieder geval goed te doen. Zou ik met deze 737-400 naar de Canarische Eilanden worden gevlogen, dan had ik toch zeker een keer of twee de stoel moeten verlaten om even de benen te strekken. Maar ja, het blijft een ‘billigflieger’, toch? De flight attendants doen hun werk ogenschijnlijk met plezier en vertellen voor het gemak ook maar even hoeveel miles de leden van Air Berlin’s frequent flyer programma met deze vlucht verdienen: 1000.
Het weer gedurende de vlucht is prima, waardoor tijdens de nadering de miljoenenstad Berlijn prachtig vanuit de Boeing te bewonderen is. Voor de piloot achter de knuppel valt vlak voor ‘touch-down’ kennelijk ook iets te bewonderen, want hij laat het hoofdlandingsgestel met erg weinig gevoel voor timing kennis maken met het asfalt. Het krijsende kind een paar rijen achter me houdt hierdoor zelfs voor het eerst tijdens deze vlucht even de lippen op elkaar.
Op Berlijn Tegel is het altijd weer even vreemd opkijken als je met ruimbagage reist. Je bent de ‘slurf’ nog maar net uit, of je struikelt al over de bagageband. Een paar meter verder sta je al in de publieke zone. Best leuk als je aankomt, veel minder prettig bij vertrek: na de veiligheidscontrole kan je geen kant meer op. Ik heb alleen handbagage bij me en loop enkele minuten na de landing de buitenlucht in. Twee uur eerder liep ik nog vanuit de buitenlucht het stationsgebouw van Schiphol binnen. Wat is dankzij de luchtvaart de wereld toch klein.
Vroegboekers zijn bij Air Berlin rond de honderd euro kwijt aan een retourtje Amsterdam - Berlijn Tegel, inclusief alle belastingen en toeslagen. Soms stunt de prijsvechter met 1-euro tarieven per enkele reis, waardoor een retourtje tussen beide hoofdsteden al voor 58 euro mogelijk is. Wie naar de verhouding prijs/kwaliteit kijkt, komt bij Air Berlin niet snel bedrogen uit. Deze vlucht kan in ieder geval op mijn waardering rekenen: ik geef een 8.
Steven van den Berg, redacteur Luchtvaartnieuws.nl
Dit vluchtverslag maakt onderdeel uit van een serie artikelen over Low Cost Carriers. om meer te lezen over deze special van Luchtvaartnieuws.nl
De ochtendvlucht is bij Air Berlin trouwens ook écht een ochtendvlucht. Het toestel vertrekt om 06:30 uur, dus sta je met een beetje geluk om half acht ’s ochtends al op Duitse bodem. Terug gaat het vliegtuig om 19:10 uur de lucht in, met 19:30 uur als aankomsttijd in Nederland. Prima dagrandverbinding dus. Toch wel een aanfluiting dat je bij een maatschappij van het kaliber Air Berlin niet online kan inchecken. Ook niet met behulp van een kiosk op de luchthaven. Maar daar wordt aan gewerkt (zie ook de special van Luchtvaartnieuws / Zakenreisnieuws over Air Berlin, link staat onder dit vluchtverslag).
Gelukkig kan de dame op Schiphol ook de instapkaart voor de terugvlucht al printen, dat scheelt. Vanaf balie 25 waar de passagier zich ’s ochtends melden moet, is het een flink eind lopen naar de B-gates, de pier die normaal gesproken door Air Berlin gebruikt wordt. Het instappen begint pas tien minuten voor vertrek. Jammer dat de meeste barretjes rond deze tijd nog niet geopend zijn, want een koffie op dit tijdstip is geen overbodige luxe. Een half uur later hangen we echter al ergens boven Oost-Nederland, en is het cabinepersoneel van Air Berlin langs geweest met een (gratis) broodje en een koffie, thee, water of frisdrank naar keuze. Tijdens de vlucht van ongeveer een uur is het zelfs mogelijk om een oortelefoon te kopen, waarmee de beelden op de monitoren boven het gangpad ook van geluid worden voorzien. Ik houd het maar bij de krant van wakker Nederland, die bij de ingang klaar lag. Ook blader ik door het inflight magazine van Air Berlin. En net als op eerdere vluchten valt het me op: alles is in het Duits. Mag dat niet wat internationaler? Ja, vindt ook Air Berlin zelf, zo blijkt eveneens uit het eerder genoemde artikel van Luchtvaartnieuws / Zakenreisnieuws.
De beenruimte tijdens deze vlucht kan als ‘gemiddeld’ worden gekwalificeerd. Voor het stukje naar Berlijn is het in ieder geval goed te doen. Zou ik met deze 737-400 naar de Canarische Eilanden worden gevlogen, dan had ik toch zeker een keer of twee de stoel moeten verlaten om even de benen te strekken. Maar ja, het blijft een ‘billigflieger’, toch? De flight attendants doen hun werk ogenschijnlijk met plezier en vertellen voor het gemak ook maar even hoeveel miles de leden van Air Berlin’s frequent flyer programma met deze vlucht verdienen: 1000.
Het weer gedurende de vlucht is prima, waardoor tijdens de nadering de miljoenenstad Berlijn prachtig vanuit de Boeing te bewonderen is. Voor de piloot achter de knuppel valt vlak voor ‘touch-down’ kennelijk ook iets te bewonderen, want hij laat het hoofdlandingsgestel met erg weinig gevoel voor timing kennis maken met het asfalt. Het krijsende kind een paar rijen achter me houdt hierdoor zelfs voor het eerst tijdens deze vlucht even de lippen op elkaar.
Op Berlijn Tegel is het altijd weer even vreemd opkijken als je met ruimbagage reist. Je bent de ‘slurf’ nog maar net uit, of je struikelt al over de bagageband. Een paar meter verder sta je al in de publieke zone. Best leuk als je aankomt, veel minder prettig bij vertrek: na de veiligheidscontrole kan je geen kant meer op. Ik heb alleen handbagage bij me en loop enkele minuten na de landing de buitenlucht in. Twee uur eerder liep ik nog vanuit de buitenlucht het stationsgebouw van Schiphol binnen. Wat is dankzij de luchtvaart de wereld toch klein.
Vroegboekers zijn bij Air Berlin rond de honderd euro kwijt aan een retourtje Amsterdam - Berlijn Tegel, inclusief alle belastingen en toeslagen. Soms stunt de prijsvechter met 1-euro tarieven per enkele reis, waardoor een retourtje tussen beide hoofdsteden al voor 58 euro mogelijk is. Wie naar de verhouding prijs/kwaliteit kijkt, komt bij Air Berlin niet snel bedrogen uit. Deze vlucht kan in ieder geval op mijn waardering rekenen: ik geef een 8.
Steven van den Berg, redacteur Luchtvaartnieuws.nl
Dit vluchtverslag maakt onderdeel uit van een serie artikelen over Low Cost Carriers. om meer te lezen over deze special van Luchtvaartnieuws.nl
