Met Air France voor de tweede keer naar India. Gekozen voor AF vanwege de zeer gunstige prijs vanaf Düsseldorf en het bijbehorende comfort. Heen van Düsseldorf - via Parijs - naar Mumbai. Terug vanuit Bangalore. Ticketprijs 585 euro. Overigens een van de allerlaatste vluchten vanaf de oude luchthaven in Bangalore. Op 23 mei 2008 wordt de nieuwe internationale luchthaven geopend.
De oude militaire luchthaven van Bangalore is piepklein. Slechts twee gates in het oude terminalgebouw. Bijna alle internationale vluchten vertrekken midden in de nacht, wat het vertrekken tot een onprettige ervaring maakt. Het verkeer rondom het vliegveld is een chaos, het inchecken is een chaos (lang leve de business class checkin voor frequent flyers!) en de bureaucratie een ramp. Maar vooruit, een flinke portie geduld is alles wat je nodig hebt om uiteindelijk om 1 uur 's nachts in de wachtruimte terecht te komen.
Omdat in deze terminal geen twee grote vluchten tegelijk kunnen boarden werd het instappen met 45 minuten vertraagd. Tot een 747 van Lufthansa naar Frankfurt was vertrokken. Men verving toen de gele bordjes door blauwe en het instappen kon rond 2.15 uur beginnen.
Het toestel, een al wat oudere A330-200, bood meer dan voldoende ruimte aan de nog geen honderd passagiers van die nacht. Doordat de cabine nog niet voor 25 procent was gevuld had iedereen meer dan voldoende gelegenheid om een goede plaats te kiezen om te slapen. Ik zat eigenlijk op 20G, maar besloot te verhuizen naar 20A en daar twee stoelen te gebruiken.
De cabine indeling is 2-4-2, met stoffen stoelen, elk met een individueel tv-scherm voor het inflight entertainment. Het IFE bestaat uit video on demand en verder radio en diverse infokanalen, inclusief een schuin omlaaggerichte buitenboord-camera.
Toestel vertrok ruim een uur te laat, rolde over de hele lengte van de baan naar het begin van de startbaan, draaide 180 graden en steeg op.
Maaltijdservice bestond uit een soort midnight-snack na de start en een ontbijt een uurtje voor de landing. Tussendoor werd af en toe water uitgedeeld in de geheel verduisterde cabine. Niet echt veel voor de bijna tien uur durende vlucht, maar gezien het tijdstip eigenlijk prima.
Ik kon het grootste deel van de vlucht goed slapen, ook dankzij het uitgedeelde pakketje met oordopjes en een ooglap. Ondanks dat het buiten al erg snel licht werd, hield men de cabine donker tot vlak voor de landing. Rond half 10 's ochtends raakten de wielen de baan in Parijs, ruim een uur te laat.
Kortom: een prima vlucht, maar niets bijzonders. Ik ben overigens blij dat de dagen voor het HAL Airport in Bangalore zijn geteld. Dit moet een van de slechtste vliegvelden ter wereld zijn.
Cijfer voor deze vlucht: 7
R. Timmermans
De oude militaire luchthaven van Bangalore is piepklein. Slechts twee gates in het oude terminalgebouw. Bijna alle internationale vluchten vertrekken midden in de nacht, wat het vertrekken tot een onprettige ervaring maakt. Het verkeer rondom het vliegveld is een chaos, het inchecken is een chaos (lang leve de business class checkin voor frequent flyers!) en de bureaucratie een ramp. Maar vooruit, een flinke portie geduld is alles wat je nodig hebt om uiteindelijk om 1 uur 's nachts in de wachtruimte terecht te komen.
Omdat in deze terminal geen twee grote vluchten tegelijk kunnen boarden werd het instappen met 45 minuten vertraagd. Tot een 747 van Lufthansa naar Frankfurt was vertrokken. Men verving toen de gele bordjes door blauwe en het instappen kon rond 2.15 uur beginnen.
Het toestel, een al wat oudere A330-200, bood meer dan voldoende ruimte aan de nog geen honderd passagiers van die nacht. Doordat de cabine nog niet voor 25 procent was gevuld had iedereen meer dan voldoende gelegenheid om een goede plaats te kiezen om te slapen. Ik zat eigenlijk op 20G, maar besloot te verhuizen naar 20A en daar twee stoelen te gebruiken.
De cabine indeling is 2-4-2, met stoffen stoelen, elk met een individueel tv-scherm voor het inflight entertainment. Het IFE bestaat uit video on demand en verder radio en diverse infokanalen, inclusief een schuin omlaaggerichte buitenboord-camera.
Toestel vertrok ruim een uur te laat, rolde over de hele lengte van de baan naar het begin van de startbaan, draaide 180 graden en steeg op.
Maaltijdservice bestond uit een soort midnight-snack na de start en een ontbijt een uurtje voor de landing. Tussendoor werd af en toe water uitgedeeld in de geheel verduisterde cabine. Niet echt veel voor de bijna tien uur durende vlucht, maar gezien het tijdstip eigenlijk prima.
Ik kon het grootste deel van de vlucht goed slapen, ook dankzij het uitgedeelde pakketje met oordopjes en een ooglap. Ondanks dat het buiten al erg snel licht werd, hield men de cabine donker tot vlak voor de landing. Rond half 10 's ochtends raakten de wielen de baan in Parijs, ruim een uur te laat.
Kortom: een prima vlucht, maar niets bijzonders. Ik ben overigens blij dat de dagen voor het HAL Airport in Bangalore zijn geteld. Dit moet een van de slechtste vliegvelden ter wereld zijn.
Cijfer voor deze vlucht: 7
R. Timmermans
