KLM: Amsterdam - San Francisco, 15 oktober 2006

15 oktober 2006
Voor een korte wereldwijde conferentie vloog ik op zondag 15 oktober naar de Bay Area. Men had voor mij een rechtstreekse vlucht met KLM geboekt. Enkele dagen van tevoren heb ik enkele malen geprobeerd mijn economy ticket met Flying Blue miles te upgraden naar een world business class plaats, maar tevergeefs. De avond van tevoren via internet snel en eenvoudig ingecheckt voor vlucht KL605 op raamplaats 16K. In de voorste economy cabine om er na aankomst in de VS zo snel mogelijk uit te kunnen. Hoe eerder je uit het toestel bent hoe korter de rij voor de douane. En een raamplaats omdat de gehele vlucht overdag is en een mooie route heeft (IJsland, Groenland, Noord-Canada, noordwesten van de VS).

Op zondagmorgen was ik al snel op Schiphol. Lang parkeren (P3) was vol en auto's zonder reservering werden weggestuurd (ik neem aan naar een alternatieve parkeerplek). Op de Privium parkeerplaats was echter plaats genoeg en al gauw zat ik in de bus naar de terminal.

In T2 snel naar de bagage drop-off, via Privium binnen een minuut door de douane en vervolgens naar de KLM Crown Lounge. Ik hoopte daar alsnog een upgrade te kunnen bemachtigen, maar men vertelde dat de business class al geheel vol zat met ingecheckte passagiers. Dan maar op 16K. De lounge zat naar goed gebruik goed vol, maar er was nog plaats. Om een uur of 9 's ochtends waren er zowaar broodjes met kaas en/of worst en genoeg koffie en champagne om de wachttijd aangenaam te maken.

Vervolgens naar gate D3 waar de rij wachtenden tot in de centrale hal stond. Naar goed KLM-gebruik helaas weer geen speciale rij voor business class en elite passagiers zodat ik geduldig achteraan aansloot. Na een minuut of 25 kon mijn tas door de X-ray en kon ik gelijk doorlopen naar mijn stoel in het toestel, dat al bijna vol zat. Ook in de economy cabine waren werkelijk alle stoelen van de MD-11 (PH-KCE) gevuld. De asymmetrische opstelling van 2-3-3 doet wat vreemd aan. Helaas zit 16K aan de kant met 3 stoelen aan de raamkant, waardoor er nog 2 mensen naast mij zaten. Lastig om er even uit te gaan.

Toestel vertrok ondanks de lange rijen wonderwel precies op tijd en rolde al snel naar de Aalsmeerbaan voor vertrek. Aangezien naar mijn ervaring meestal de Kaagbaan of Polderbaan voor heavy take-offs wordt gebruikt bood deze start weer eens een ander uitzicht. Al snel na de start raakten we boven de wolken het uitzicht kwijt. Het uitzicht kwam weer terug precies boven Loch Ness in Schotland. De MD-11 heeft relatief grote ramen, waardoor het uitzicht altijd prima is. Pas ten noorden van Schotland trok het wolkendek onder ons weer dicht.

Op dat moment van de vlucht werd ook de maaltijd geserveerd. Keuze tussen kip en pasta, uit de welbekende Heinz-verpakkingen. Met een wijntje en een glas water erbij best smakelijk maar niet super. Vlak voor de maaltijd was ook het entertainment programma gestart en konden we naar de film Cars kijken. Niet echt mijn smaak, dus maar wat gewerkt en gelezen. Werken met een laptop is echter erg lastig op de kleine tafeltjes en de beenruimte van 31 inch. Maar goed, met het apparaat onder een vreemde hoek onder mijn kin en een beetje onderuitgezakt lukt het nog wel (zie je het voor je?). Het is echter niet te voorkomen dat ook je medepassagiers een prima zicht op je scherm hebben. Geen bedrijfsgeheime zaken regelen dus.

Een uurtje of anderhalf verder kwam de kust van Oost-Groenland tevoorschijn, zo rond de 65e breedtegraad. Wat een prachtig uitzicht op de verse sneeuw, waaronder de bergen vlak buiten de kust makkelijk verdwijnen. Dan een vlucht van bijna een uur over het spierwitte sneeuwdek, waarna de westkust bij Disko Island tevoorschijn kwam. Prachtig gezicht, en de meest noordelijke route die ik tot dan toe over Groenland had gevlogen. Daarna trok het wederom dicht, tot een eind voorbij de Canadees-Amerikaanse grens.

Na een uur of vijf werken hield mijn laptop batterij het voor gezien. De economy cabine van de KLM MD-11 heeft helaas geen stopcontacten. Dan maar een beetje lezen en naar buiten kijken.

Een uur of twee voor de landing werd het ontbijt (of lunch) geserveerd, wederom gesponsord door een voedselproducent. Een smakelijk Patak's naan broodje met een niet scherpe Indiase curry en nog wat kleine snacks in een kartonnen doos. Eigenlijk stiekem best lekker.

Een uur of elf na het opstijgen kwamen we op schematijd aan boven een bewolkte baai van San Francisco en werd de landing ingezet. Na een keurige landing taxiede het toestel naar de Skyteam-gates. Zoals gepland stond ik vrij ver vooraan in de rij voor de douane en moest ik wachten tot mijn koffer op de band verscheen.

Kortom, een prima vlucht in een overvol toestel. Zitcomfort is niet echt geweldig, maar wel vol te houden gedurende 11 uur. Eten wordt duidelijk geproduceerd door de grote namen in de voedselindustrie en is prima. Inflight entertainment in de MD-11 op de CRT TV-schermen in de cabine is ronduit slecht. Programmering is niet geweldig en de schermen zijn niet vanaf alle plaatsen goed te zien. Met name vanaf de meeste raamplaatsen mis je een stuk beeld. Cabinepersoneel deed echter goed haar best om het iedereen comfortable te maken en de vlucht verliep perfect op tijd, en daar gaat het uiteindelijk allemaal om.

Mijn eindcijfer: 7

R. Timmermans

Copyright Reismedia BV 2024 - Cookieinstellingen