KLM: Amsterdam - San Francisco, 5 december 2004

5 december 2004
Op weg naar San Francisco voor een training. Via internet inchecken ging prima, toch nog even langs de balie om mijn koffer af te geven. Gevraagd naar de mogelijkheid om via punten een upgrade naar Business Class te krijgen. Er waren nog 5 plaatsen vrij, dus in de lounge maar even navragen. Security en douane wederom vlekkeloos met de Privium pas.

Een paar tijdschriften gekocht (een verslaving) en op naar de lounge. Een upgrade was niet mogelijk aan de balie, omdat mijn ticket niet in de tariefklasse viel (duurste economy ticket), om een dergelijke upgrade toe te staan. Kan ik mee leven, helaas aan boord constateerde ik dat er toch drie Business Class stoelen leeg bleven.

Boarden gebeurde keurig op tijd en we waren volgens schematijd vertrokken voor een vluchtduur van 10:55. Stoel 14K, en gelukkig was de middenstoel leeg op deze drie-zitter.

De verzorging onderweg was oké. Eén drankje met nootjes voor de maaltijd, de maaltijd zelf, gevolgd door een drankje, met daarna een ijsje of chips, en als klapper nog een kleine ‘snack’-maaltijd. En ja hoor, voor de maaltijd was de keuze wederom tussen pasta en kip. Geen idee hoe lang ze dit vol houden, maar het wordt irritant. Het viel me op dat er weinig ‘beweging’ was van het, overigens vriendelijke, cabinepersoneel. Er werd weinig rond gelopen om te kijken of er behoeftige passagiers waren. Bij de toiletten stond een trolley met wat blikjes, water en nootjes 'et voilá': self-service aan boord.

De films die getoond werden waren 'Shark Tale' en 'A Cinderella Story'. Daaromheen de nodige comedy, BBC World News en wat documentaires. Geluidskwaliteit was in orde.

De MD-11 blijft een geweldige kist. Wat me altijd weer opvalt aan de McDonnell Douglas toestellen zijn de grote cabineramen; kan je tenminste normaal naar buiten kijken zonder nekwervel 3 te ontwrichten. Deze MD-11 (PH-KCG), afgeleverd aan de KLM op 12 mei 1995, was wel toe aan een opknapbeurt. Hij vliegt nog rond in de oude KLM kleuren, dus zal binnenkort wel toe zijn aan die beurt. Vooral op het toilet waren de gebruikssporen duidelijk aanwezig. Dit deed echter niets af aan hoe stabiel deze kist door het luchtruim klieft, als een warm mes door boter.

De ‘leefruimte’ op 14K vind ik voor een intercontinentale vlucht beneden maat. Wanneer mijn medepassagier op 12K zijn leuning naar achteren bewoog, was dat een directe aanval op mijn knieën. Beetje scheef zitten was de oplossing, niet optimaal dus. Gelukkig was de stoel naast mij leeg, dus was het vol te houden. Dat het beter kan, lijkt me duidelijk. Ik heb begrepen dat de 777 de vluchten naar San Francisco overneemt vanaf 1 januari 2005. Ik hoop dat die ruimer is.

De vlucht verliep verder probleemloos. Tijdens de landing was de Golden Gate Bridge zichtbaar vanuit de lucht, mooi! Iets voor schematijd geland, wat echter resulteerde in een wachttijd van ruim een uur bij de douane, omdat we tegelijk aan kwamen met Air France, en Asiana. Druk dus.

Vluchtcijfer: 7

M. Teerds
Copyright Reismedia BV 2024 - Cookieinstellingen