KLM: Amsterdam - San Francisco, 9 januari 2005

9 januari 2005
Op weg naar San Francisco voor een sales training, samen met een aantal collega’s. Net 3 weken thuis, en weer voor 3 weken weg. Via internet inchecken ging prima, koffer afgegeven aan de daarvoor bestemde balie en door de douane met de Privium kaart. Dit alles in nog geen vijf minuten. Ik was helemaal blij met dit resultaat! Nog even en ik ga er een sport van maken om zo snel mogelijk dit voor elkaar te krijgen.

Even wat magazines gekocht, en op naar de lounge om op mijn collega’s te wachten. Niet te lang blijven rondhangen, want de gate, D53, is buiten een ongebruikelijke voor een USA vlucht nogal ver lopen.

Tijdens het inchecken was er geen duidelijke aanwijzing voor de ‘priority lane’, we mochten wel ‘voordringen’ met de Platinum Elite status. Daar voel ik me altijd erg ongemakkelijk bij. Anderen in de rij hebben niet in de gaten dat je een dergelijke kaart hebt, maar je forceert je plek vooraan in de rij. Het KLM-personeel vindt het goed en niemand zegt er wat van. Kan raar overkomen denk ik.

Eenmaal gezeten viel weer eens op hoe smal de stoelen zijn aan boord van een KLM MD-11. En dat je eigenlijk niet écht lekker kan zitten, 11 uur lang. De speech van de purser. Wat me opvalt, is dat er in de speeches weinig consistentie zit. Dit keer werden bijvoorbeeld de Elite-member niet welkom geheten. O jee, dat voorspelt niet veel goeds. Geen extra aandacht van het cabine-personeel. Maar dat viel mee. Het was vriendelijk personeel, vrolijk en behulpzaam.

We waren gezegend met wederom de keuze tussen pasta en kip. Op mijn vraag aan de stewardess of de KLM nog voornemens is om variatie in het gebodene te bieden, moest ook zij lachen. Zij vertelde ons dat ze heel even vis moesten uitserveren, maar dat bracht ook hen van de wijs en toen werd het toch maar weer kip. Kom op KLM, dat moet beter kunnen zeg. Mogelijkheden zat!

De captain was ook in een vrolijke bui, en was erg informatief. De vlucht verliep verder zonder bijzonderheden. Films The World of Tomorrow en wederom Shark Tale.

Eenmaal de wielen op de baan, werd er 2 keer eigenaardig hard geremd. Afslag gemist? Voorzorg? Kwam in ieder geval ‘oncomfortabel’ over. Uitstappen ging snel, douane was vrolijk en de koffer op de band toen we aan kwamen lopen. Niet slecht!

Vluchtcijfer: 8

M. Teerds
Copyright Reismedia BV 2024 - Cookieinstellingen