Op 16 augustus was het eindelijk zover, toen begon voor ons een langverwachte vakantie. We zijn echte vakantiefans maar door de geboorte van onze dochter stonden vakanties het afgelopen jaar op een laag pitje. Als een echte Airbus-liefhebber heb ik me de afgelopen jaren tegoed gedaan aan prachtige vluchten met de A340-600, A340-300, A321, A300 en A320. De enige uitzondering was de B777 in 2008 (AMS-LIM-AMS) en een B737-800 (OSL-AMS). Deze was overigens gelijk goed voor een technisch probleem en een vertraging.

Des te meer was ik benieuwd naar Transavia (toch niet de meest premium maatschappij in Europa) met opnieuw de Boeing 737-800. Ik had vooraf al wekenlang de vertrektijden van deze vlucht in de gaten gehouden en wist dat de vlucht iedere keer op tijd vertrok (vaak zelfs te vroeg). Dit keer liep alles ook soepel en konden we bijtijds aan boord (5:30 uur) via gate D81. Eenmaal aan boord kwam het bericht van de gezagvoerder dat er een storing was in het navigatiesysteem boven Duitsland en dat de slottijd van deze vlucht (HV 1947) was verlaat van 6:00 uur naar 8:00 uur(!). Hij wist niet hoe vaak hij moest herhalen dat het absoluut niet aan HV lag....enfin, weer een nieuwe Boeing-vlucht en weer vertraging...al lag het dit keer niet aan het vliegtuig.

Gelukkig konden we om 7:30 uur al weg en vervolgden we onze route naar Skiathos die maar liefst drieënhalf uur duurde. Daar waar 2 uur 45 minuten nomaal is. De route naar Skiathos (Noord-Griekenland) voerde ons - vanwege het probleem boven Duitsland - via Brussel, Parijs, Clermont-Ferrand, Marseille en Nice naar Corsica, Rome, Napels, Tirana, Skopje en vervolgens Skiathos. Op stoel 9a en b zaten we net voor de motor en hadden we een prachtig uitzicht op alles dat langs kwam. De landing op Skiathos is ronduit spectaculair te noemen en misschien nog wel mooier dan Sint Maarten. Sint Maarten is mooi omdat het in de Caribische zee ligt en omdat er regelmatig B747s, MD-11s en A330/340s landen. Grote kisten. Op Skiathos gaat dat niet want de baan is nog geen 2 km lang. De baan lag aan het eind van een diepe baai waarin ook de hoofdstad ligt en voerde ons langs de terrasjes en rakelings over woonhuizen. De remweg was bijzonder krachtig te noemen. Echt een prachtige landing en een aanrader voor vliegtuigfans!

De vervolgvlucht naar Kavala was kort (30 minuten). De landing was prima en vooraf gegaan door een andermaal spectaculaire catapultstart en een raketstart (weinig brandstof). Enkele baby's (gelukkig niet de onze) vonden dit een reden om hard te gaan huilen.

De service en beenruimte van Transavia vielen me mee. Net als de prijzen van de catering. Jammer vind ik dat ze geen warme maaltijden aanbieden en ik vraag me toch zo langzamerhand af wanneer de eerste maatschappij de 'tax free-verkoop' aan boord gaat stoppen. In al mijn vluchten heb ik nog nooit iemand iets zien kopen. Personeel was prima al vind ik teksten als "om het leed van deze vertraging iets te verzachten, bieden we u nu de mogelijkheid om een flesje water te kopen" niet helemaal fair. Tot slot verbaasde het me dat er geen televisieschermpjes waren. Ik was in de veronderstelling dat dit bij HV standaard was. De Boeing 737-800 is een prima toestel maar ik merkte toch dat met name het gangpad smaller is dan bij de Airbus A320 en dat de raampjes bij de Boeing relatief laag zitten. Niet echt gebouwd voor een Nederlandse man.

De terugvlucht was vergelijkbaar, zonder vertraging en ditmaal op stoelnummer 27a en b.

Jammer van de vertraging op de heenweg, voor de rest is het niet spectaculair maar best degelijk. Al met al dus een 7.

F.