UT Air: Belgorod - Moskou Vnukovo, 15 juni 2012

18 juni 2012

Nu de Lufthansa de verbinding Düsseldorf–Moskou per 1 juni heeft omgezet van het vliegveld Moskou Domodedovo naar het vliegveld Moskou Vnukovo is de verbinding met UT Air naar en van Belgorod interessant geworden. Deze heeft betere vertrektijden dan de verbinding van POLET Airlines naar Domodedovo.

Op 15 juni vloog ik terug van Belgorod met de UT 282 van 16.00 uur. Volgens het schema zou ik met een ATR 72 gaan vliegen. Een half uur voor vertrek kwam er echter een Antonov AN-24 aanvliegen. Deze oude kist van UT Air Express zou de verbinding gaan verzorgen. Met het busjes van het vliegveld werden wij naar de kist gebracht. De eerste indruk: popnagels, schroeven en heel oud. De tweede indruk binnen: heel oud, stoelen alleen in de slaapstand, enorme ramen, open bagage bakken. Ik kreeg het gevoel de Fokker 27 vanuit mijn prille jeugd - tijdens mijn eerste vlucht van Amsterdam naar Twente - te zijn ingestapt.

De stewardess was 2 a 3 keer zo jong als het vliegtuig (eerste toestellen uit het bouwjaar 1959, zij was hooguit 20). Ze sprak geen Engels. Zij deed niet aan een veiligheidsinstructie (de veiligheidsgordels deden meer aan kofferbanden denken, ik had dit type nog nooit gezien en na enig puzzelen kreeg ik hem op eigen kracht dicht). Ze kon lekker snauwen en maakte mij tijdens de vlucht duidelijk dat alleen thee tot de mogelijkheden behoorde.

De grote ramen zijn wel weer een leuke belevenis en geven een verrassend goed uitzicht. Ik had stoel 8 г (8D) bij de nooduitgang. De handbagage in het pad bij de nooduitgang die ik en mijn weinig spraakzame buurman plaatsten was ook geen probleem voor de stewardess! Hoe ik de nooduitgang (een soort luik rond het raam) had moeten open krijgen was mij geheel onduidelijk. Ik kon alleen aan de buitenkant een handeltje zien. Ook hier was alleen een Russische tekst aanwezig. De AN-24 is duidelijk niet voor buitenlanders!

De service bestond behalve de thee (ik drink alleen thee als ik ziek ben of mij in Turkije bevind) uit een minibroodje, een stukje smeerkaas en nog iets zoetigs gepresenteerd op een heel dun onhandig wegwerpbordje. Uiteraard kreeg ik het niet omdat ik nee had gezegd tegen de thee! Wat een kreng die stewardess, ze zag erg best leuk uit, maar het humeur telt ook mee (mijn moeder had toch gelijk: niet alleen het uiterlijk telt!).

De vlucht duurde mede door het matige weer een half uur langer dan volgens het schema (of is de AN-24 echt veel langzamer dan de ATR 72?) nadat we op Vnukovo waren aangekomen moesten we blijven zitten ondanks dat de motoren al stil stonden. Toen bleek madam ineens beperkt Engels te spreken: SIT!

De busrit naar de terminal, we werden achteraf geparkeerd, was lang maar gaf wel een mooi uitzicht op de vliegtuigvloot (een echte armada van vliegtuigen met het dubbele adelaarslogo op de staart) van de Russische regering.

Mijn waardering: het vliegen met een oldtimer: 8, serviceniveau: 1.

E. Niemeijer

Copyright Reismedia BV 2024 - Cookieinstellingen