Een taxi zette me 25 minuten voor vertrek van vlucht VY5090 af bij terminal 2. Best laat, dus hoopte ik dat de drukte bij de veiligheidscontrole mee zou vallen. Inchecken hoefde niet meer, want ik had mijn instapkaart al in de hand. Ideaal, die web check-in. Ik schrok wel even toen ik bij de veiligheidscontrole aankwam. Daar stonden namelijk net iets teveel mensen naar mijn zin. Gelukkig had het personeel geen last van siësta-verschijnselen, en konden mijn eigendommen al snel door de x-ray.

Een klein kwartier voor vertrek arriveerde ik bij de gate, net op tijd om nog twee medepassagiers te zien instappen. Ik was blijkbaar de laatste die nog verwacht werd. Over timing gesproken! Ik had niet zelf m’n stoel uitgezocht bij het online inchecken, en zitplaats 2D was zeker niet mijn keuze geweest. De beenruimte viel me vies tegen. Een maatschappij die claimt alleen wat prijs betreft een low cost maatschappij te zijn - en niet wat service betreft - mag haar passagiers best wat meer bewegingsvrijheid bieden. Een steward maakte het allemaal nog minder prettig door de laptoptas van de passagier voor me precies aan mijn voeteneinde te plaatsen.

Comfort
De vlucht werd vervolgens ook nog vertraagd wegens drukte in het luchtruim. Pas een half uur na geplande vertrektijd zette de Airbus A320 zich in beweging. De stoelen aan boord van het toestel zijn trouwens prima. Ze zijn van leer en bieden (afgezien van de beenruimte) veel comfort. Het is duidelijk dat de A320’s van Vueling nog geen lang leven achter de rug hebben. Ze zien er uiterst modern en opgeruimd uit. Het inflight entertainment systeem werkt door middel van schermpjes boven de stoelen. Als je graag geluid bij het beeld wilt, kan je een koptelefoontje kopen.

De veiligheidsinstructies verlopen bij Vueling - ondanks de aanwezigheid van videoschermpjes - nog op de ‘ouderwetse’ manier. CEO Carlos Muñoz legde me later uit dat er al een aantal keer over video-instructies gesproken is, maar dat steeds dezelfde conclusie getrokken wordt: mensen letten beter op als er een bemanningslid fysiek naast ze staat. In dit geval ging die vlieger niet helemaal op. Althans, voor de niet-Spaanstalige passagiers in ieder geval. Want ook al wilde je tijdens de Engelstalige instructies je best doen om te luisteren: veel viel er niet van te maken. De tekst werd overduidelijk opgelezen vanuit een handboek. Voeg daar een zwaar Spaans accent aan toe en je snapt waarom sommige passagiers een glimlach niet konden onderdrukken. Carlos Muñoz achteraf: “Dat is niet best. Ik zal eens laten nagaan hoe het met het Engels van de bemanning op die vlucht gesteld is.”

Goed gekleed
Een paar afleveringen van Friends later waren we alweer in Amsterdam. De bemanning deed haar werk verder prima. Ze waren vriendelijk en straalden plezier in hun werk uit. Ze lopen er bovendien goed gekleed bij. Als de bedragen in euro’s op de menu-kaart aan je aandacht ontsnapt waren, zou je denken aan boord van een full-service maatschappij te zijn.

Minpunten van deze vlucht: de vertraging, alhoewel dat Vueling niet aan te rekenen valt. Dat geldt wel voor de beperkte beenruimte aan boord. Misschien trof ik het gewoon niet, maar zelfs bij budgetcarrier Ryanair hebben mijn benen regelmatig meer vrijheid ervaren. En dan natuurlijk het niveau Engels van de drie bemanningsleden die op ‘mijn’ vlucht aan het woord kwamen: een aanfluiting.

Positieve dingen waren er absoluut ook. De stoelen zitten perfect en de bemanning is uiterst vriendelijk. Hun kledij ziet er - net als hun werkomgeving - piccobello uit. En last but not least: de prijzen van Vueling zijn met name voor vroegboekers het aanbevelen waard.

Mijn waardering voor deze vlucht: een 7. Maar als ik de volgende keer iets meer beenruimte heb, en het cabinepersoneel spreekt verstaanbaar Engels door de intercom, wil ik daar tegen die tijd best een puntje bij doen.

Steven van den Berg, redacteur Luchtvaartnieuws.nl

Dit vluchtverslag maakt onderdeel uit van een serie artikelen over Low Cost Carriers. om meer te lezen over deze special van Luchtvaartnieuws.nl