DRIEBERGEN - Vandaag (29 maart) heeft in Groot Brittannië de British Aerospace Sea Harrier zijn laatste vlucht gemaakt. Deze marine-variant van de bekende steilstarter kwam in 1979 in dienst bij de Royal Navy. De Britse regering vindt het echter te duur om de Sea Harrier nog langer in dienst te houden.
De Sea Harrier is een STOVL (Short Take Off and Vertical Landing) vliegtuig, en kan dus verticaal opstijgen en landen. Aan de zijkant van de romp zitten vier motoruitlaten die naar beneden gedraaid kunnen worden en zo voor een verticale beweging zorgen. En door kleine uitlaten in de neus, staart en vleugels kan het toestel bestuurd worden en draaien om zijn as. Hierdoor is Sea Harrier bij uitstek geschikt om te opereren vanaf de relatief kleine vliegdekschepen die de Britse marine in dienst had.
De Sea Harrier is vooral beroemd geworden door zijn rol in de Falklands oorlog in 1982. Twintig toestellen zijn betrokken geweest bij deze korte oorlog, vliegend vanaf de vliegdekschepen HMS Hermes en HMS Invincible. Zij hebben ruim 2000 missies gevlogen, en hebben maar liefst 23 Argentijnse vliegtuigen neergehaald zonder zelf verliezen te leiden in luchtgevechten. Wel zijn drie SHAR's, zoals het toestel ook liefkozend genoemd wordt, ten prooi gevallen aan luchtafweer.
In totaal heeft de Royal Navy 75 verschillende Sea Harriers in dienst gehad, waarvan er 29 door verschillende oorzaken afgeschreven zijn in de loop der jaren. Het laatste jaar was alleen 801 squadron op Yeovilton nog operationeel op de Sea Harrier, waarbij men de beschikking had over zes toestellen, aangevuld met twee tweezitters. Intussen zijn veel Sea Harriers een tweede leven begonnen in een museum of prive collectie, maar er zijn er ook al een flink aantal verwerkt tot schroot.
Frappant is dat de laatste Sea Harriers pas in 1999 zijn afgeleverd; deze hebben dus slechts 7 jaar gevlogen voordat ze buiten dienst werden gesteld. Naar verluidt heeft de Indiase Marine interesse getoond in een aantal exemplaren om hun eigen bestand aan te vullen. Doordat eerdere contacten hierover echter doodgebloed waren is het erg onwaarschijnlijk dat er nog een verkoop zal plaatsvinden.
Voorlopig staan de laatste overgebleven exemplaren in elk geval in opslag op vliegbasis Shawbury, wachtend op de dingen die komen gaan. Pas op zijn vroegst in het volgend decennium wordt, als alles gaat, een vervanger voor de Sea Harrier in dienst genomen: de Joint Strike Fighter.
Door Patrick Dirksen
De Sea Harrier is een STOVL (Short Take Off and Vertical Landing) vliegtuig, en kan dus verticaal opstijgen en landen. Aan de zijkant van de romp zitten vier motoruitlaten die naar beneden gedraaid kunnen worden en zo voor een verticale beweging zorgen. En door kleine uitlaten in de neus, staart en vleugels kan het toestel bestuurd worden en draaien om zijn as. Hierdoor is Sea Harrier bij uitstek geschikt om te opereren vanaf de relatief kleine vliegdekschepen die de Britse marine in dienst had.
De Sea Harrier is vooral beroemd geworden door zijn rol in de Falklands oorlog in 1982. Twintig toestellen zijn betrokken geweest bij deze korte oorlog, vliegend vanaf de vliegdekschepen HMS Hermes en HMS Invincible. Zij hebben ruim 2000 missies gevlogen, en hebben maar liefst 23 Argentijnse vliegtuigen neergehaald zonder zelf verliezen te leiden in luchtgevechten. Wel zijn drie SHAR's, zoals het toestel ook liefkozend genoemd wordt, ten prooi gevallen aan luchtafweer.
In totaal heeft de Royal Navy 75 verschillende Sea Harriers in dienst gehad, waarvan er 29 door verschillende oorzaken afgeschreven zijn in de loop der jaren. Het laatste jaar was alleen 801 squadron op Yeovilton nog operationeel op de Sea Harrier, waarbij men de beschikking had over zes toestellen, aangevuld met twee tweezitters. Intussen zijn veel Sea Harriers een tweede leven begonnen in een museum of prive collectie, maar er zijn er ook al een flink aantal verwerkt tot schroot.
Frappant is dat de laatste Sea Harriers pas in 1999 zijn afgeleverd; deze hebben dus slechts 7 jaar gevlogen voordat ze buiten dienst werden gesteld. Naar verluidt heeft de Indiase Marine interesse getoond in een aantal exemplaren om hun eigen bestand aan te vullen. Doordat eerdere contacten hierover echter doodgebloed waren is het erg onwaarschijnlijk dat er nog een verkoop zal plaatsvinden.
Voorlopig staan de laatste overgebleven exemplaren in elk geval in opslag op vliegbasis Shawbury, wachtend op de dingen die komen gaan. Pas op zijn vroegst in het volgend decennium wordt, als alles gaat, een vervanger voor de Sea Harrier in dienst genomen: de Joint Strike Fighter.
Door Patrick Dirksen
