Ryanair: Trapani - Maastricht, 10 september 2013

4 februari 2014

Op 10 september 2013 vlogen wij vanuit Trapani met Ryanair naar Maastricht. Het verslag van de heenvlucht staat elders op deze site. Het vliegveld van Trapani is niet al te groot en daardoor overzichtelijk. Op de hoge muren van de vertrekhal is de geschiedenis van de luchtvaart in beeld gebracht, door het schilderen van de silhouetten van het vliegtuig van de gebroeders Wright tot de A380 en de stappen daartussen. Omdat we de huurauto tijdig moesten inleveren, was ik ruim in de gelegenheid om dit interessante kunstwerk te aanschouwen. 

De terugvlucht stond gepland om 20:15 uur, maar op dat tijdstip arriveerde ons vliegtuig pas uit Maastricht. Bij de gate stonden de meeste mensen quasinonchalant of gewoon overduidelijk gespannen hun plekje in de rij veilig te stellen. Je zal immers maar als laatste in de Boeing moeten stappen. Terwijl de spanning steeds meer oploopt komt dan dat moment dat de “priority”-passagiers naar voren worden geroepen en het beste in de mensheid naar boven komt. Prachtig om te zien hoe deze mensen driftig zwaaiend met hun priorityticket zich een weg door de menigte banen, ondertussen om zich heen kijkend om er zeker van te zijn dat iedereen wel ziet dat zij een priorityticket geboekt hebben! Ik sloeg het, over de rand van mijn boeiende boek van Gianrico Carofiglio, met genoegen gade. Nu Ryanair heeft aangekondigd vaste plekken te gaan hanteren, horen deze praktijken overigens tot het verleden. Ik zal er bij mijn volgende Ryanairvlucht vast nog eens met weemoed aan terugdenken.

Daarmee was het sociale experiment dat een Ryanairvlucht heet overigens nog niet ten einde, want alle passagiers moesten een brede trap afdalen naar het platform. Aan het einde van de trap moest dan weer voor een deur worden gewacht, voordat we richting vliegtuig mochten lopen. De trap was gescheiden door een reling en om de één of andere reden (kuddegedrag dus) kozen alle passagiers vóór ons voor de linkerzijde van de trap.

Wij kozen voor de rechterzijde en kwamen zo gelijk met de eersten in de rij bij de deur te staan, terwijl we eerst redelijk achteraan stonden. Natuurlijk werden ons kwade blikken toegeworpen, ze hadden nog zo hun best gedaan… Toen de deuren open gingen werd er snel gelopen of zelfs schaamteloos gerend naar het vliegtuig, wat erg sneu was voor de Italiaanse oma’s en opaatjes die ook tot de passagiers behoorden. Die werden zo op een flinke achterstand gezet en moesten het maar uitzoeken in het vliegtuig.

Het vliegtuig zat behoorlijk vol, maar we slaagden erin twee plekken naast elkaar te bemachtigen iets achter de rechtervleugel. Twee rijen rechts achterin het toestel waren overigens met lint geblokkeerd (iets wat ik vaker zie in Ryanairtoestellen), maar het was onduidelijk waarom. Na wat discussie tussen passagiers die niet verspreid wilden zitten en de drie vrouwelijke stewardessen mochten deze plekken uiteindelijk toch worden benut. Een beetje vaag allemaal. Het vliegtuig vertrok met een half uur vertraging en ook nu waren de mededelingen van de piloot onverstaanbaar.

Tijdens een periode met turbulentie en “fasten your seatbelts” wilde het Italiaanse omaatje aan de overkant van het gangpad persé naar het toilet. Een toegesnelde stewardess verbood haar dat. Er ontstond een flinke discussie in het Italiaans – op zich prachtig om te zien – waarbij de stewardess uiteindelijk haar verzet staakte, onder de strenge mededeling dat het toiletbezoek dan wel op eigen risico gebeurde. Vervolgens vertrokken opa en oma (beiden slecht er been) richting toilet. Vast niet om lid te worden van de Mile High Club, dacht ik. Verder verliep de vlucht van ongeveer twee uur zonder noemenswaardige voorvallen.

Helaas arriveerde het vliegtuig op Maastricht Aachen Airport niet alleen met een kleine vertraging maar ook vanuit het noorden. Bij de aankomst uit het zuiden hadden we namelijk een prachtig zicht gehad op Maastricht en ook op onze woning, die dichtbij de aanvliegroute ligt. Onze medepassagiers deden na de landing weer hard hun best om als eerste het vliegtuig uit te komen, om zodoende een strategische plek te kunnen innemen bij de bagageband. Grappig was dat iedereen behalve wij bij de verkeerde van de twee bagagebanden stonden, wat een ware volksverhuizing teweegbracht toen de eerste koffers de band op rolden. Weer iets met sociaal experiment en  kuddegedrag.

Ach ja, zolang je het “entertainment” dat zo’n Ryanairvlucht biedt kunt waarderen is het geen onprettige wijze om van A naar B te komen. Alles bij elkaar verdient ook deze vlucht een 8.

Naam inzender bij de redactie bekend.

Copyright Reismedia BV 2024 - Cookieinstellingen