Donderdag 15 augustus 2013 melden wij ons wederom op de airport in Madrid en leveren we onze koffer in voor de terugvlucht met Transavia HV 5228 met bestemming Eindhoven. Vertrek vanaf gate C 44. Toestel Boeing 737-700, goed voor 149 passagiers. Het innemen van de koffer verloopt soepel en vlot. Er is geen rijvorming voor de balie. Mijn echtgenote en ik hebben zelf via internet ingecheckt en de boardingpas geprint.De veiligheidscheck verloopt snel. Het personeel dat de check uitvoert doet dit ogenschijnlijk heel vakkundig en in ieder geval buitengewoon serieus. Dat geeft altijd een prima gevoel.
De koffie op de luchthaven van Madrid is aanzienlijk voordeliger, dan die bij vertrek een week eerder vanuit Eindhoven. En de koffie is ook minstens zo lekker en bovendien geserveerd in een kop. De Boeing 737 van Transavia is op tijd uit Eindhoven vertrokken en wordt voor schematijd in Madrid verwacht. In afwachting van de dingen die komen gaan, duikt mijn echtgenote in haar boek en ik neem royaal de tijd om rond te neuzen.
Ik zie dat er net een toestel van Ryanair is geland en geparkeerd staat aan gate C 45. Volgens de aankondiging gaat dit toestel verder naar Oporto. Terwijl de passagiers het vliegtuig nog aan het verlaten zijn, vormt zich alweer een lange rij van nieuwe passagiers, die kennelijk zo snel mogelijk willen instappen. Typisch voor de lowcost airliners.
De koffers worden uit het Ryanair toestel gehaald, er wordt bijgetankt en een van de piloten doet de walk around. Waarom dit met een hand in de broekzak moet, snap ik niet. Ik vind het in ieder geval geen gezicht. Een belangrijk en verantwoordelijk onderdeel van de taak van de piloot wordt op deze wijze toch tot een flut actie gemaakt. Even later is de rij met wachtende opgelost en aan boord van het Ryanair toestel, dat niet veel later de push back krijgt en verdwijnt richting Portugal. Mooie efficiënte operatie binnen circa 30 minuten afgehandeld.
Dan verschijnt het Transavia toestel aan de gate. Ruim op tijd. Dat beloofd een vlotte wissel van passagiers en bagage en een snelle aanvang van de reis. Het loopt echter heel anders. Het vliegtuig blijkt vol te zitten. En er is kennelijk geen of onvoldoende toezicht geweest op de handbagage. Het resultaat is er dan ook weer naar. Om 10:22 wordt er nog gegoocheld met de vele koffers, die dan uiteindelijk in het ruim worden opgeborgen, terwijl het toestel toch echt om 10:15 uur had moeten vertrekken.
Om 10:31 uur vindt uiteindelijk de push back plaats en begint de taxirit naar de baan. Daar komen we om 10:46 uur aan en omdat de piloten voldoende tijd hebben gehad voor de voorbereidingen, kan gelijk het gas erop en even later vliegen we boven het Spaanse landschap. Al met al mag je concluderen dat dit een weinig efficiënte transfer is geweest. Dan zijn onze ervaringen met andere lowcost carriers, zoals bijvoorbeeld EasyJet, toch heel wat beter. Logisch, dat die company's keer op keer goede resultaten scoren.
Over de vlucht is verder weinig te melden. Fatsoenlijke informatie vanuit de cockpit. Ondanks het volle toestel hebben de purser en zijn 2 flightattendants toch voldoende tijd om met elkaar een praatje te maken? Onderweg lees ik het interne magazine Transavia Com. 100. NL. Daarin lees ik dat de CEO van Transavia zijn organisatie erop gericht heeft passagiers zo comfortabel en aangenaam mogelijk te vervoeren. Hij heeft kennelijk nog nooit in één van zijn eigen vliegtuigen gezeten met die bijzonder smalle seats, want dan kun je over comfortabel beter zwijgen.
We landen om 12:43 uur. De gezagvoerder meldt nog even snel, dat dit vrijwel op schematijd is (12:40 uur). Maar het had natuurlijk gewoon een halfuur eerder moeten zijn.
Ik geef voor deze vlucht een 6. Je wordt volgens afspraak van A naar B gebracht, maar daar houdt het dan mee op. De smalle stoel, de organisatie bij het instappen en het daardoor ontstane tijdverlies, bepalen dit cijfer.
C. Willemsen
