Na mijn zoveelste bezoek aan Airbus, weer op weg naar huis. Helaas was de directe vlucht met de KLM volgeboekt, en was de optie met Air France via Lyon de enige die mogelijk was. Via Frankfurt had ook nog gekund, maar dat zou betekenen dat ik een uur later thuis zou komen. Daar had ik dus geen zin in, dus 17:55 op weg met de A319 naar Lyon.
Opvallend op Toulouse vind ik de security controle. Ze vragen meestal of ze je mogen fouilleren en of ze je tas even mogen inkijken. Ik krijg wel eens het idee dat ze het fouilleren doen omdat ze het lekker vinden. Meer dan een beetje over je kleding wrijven is het niet. Zeker niet in vergelijking tot de af en toe ‘forse’ controles op Schiphol en op Amerikaanse velden. Daarnaast is de controle van mijn tas ook echt een aanfluiting. De controle wordt keurig aangemerkt op het aantallenlijstje, maar de naam controle mag het absoluut niet hebben. Kwade bedoelingen worden op deze manier echt niet voorkomen.
Wat ik me wel afvraag is in hoeverre ze een scheermes in de categorie ‘gevaarlijke goederen’ vinden vallen. Wanneer ik slechts 1 nacht overblijf, heb ik mijn al mijn noodzakelijke zaken in 1 tas, zo ook mijn toiletspullen. In mijn toilettas zit dus een scheermes, maar deze wordt of nooit opgemerkt, of wordt niet als gevaarlijk beschouwd. Ik twijfel, want mijns inziens kan je met een dergelijk apparaat aardig schade aanrichten.
Eenmaal in de vertrekhal is het opvallend dat er weinig mogelijkheden zijn tot het verwennen van jezelf: 1 kiosk en 1 bar-achtig stalletje voor wat versnaperingen. Het restaurant blijkt voor de douane te zitten. Handig om te weten als je echt honger hebt.
Instappen begon keurig op tijd en er werd per aantal rijen ingestapt, vanuit de achterste rij gerekend. Mijn kennis van de Franse taal laat me wel eens in de steek, dus ik dacht dat ik in mocht stappen voor rij 10 (dix), terwijl het instappen vanaf 17 was, dix-sept. Ik werd uiteraard als een klein kind gecorrigeerd, en nadat ik uit de rij gestapt was, werd na de persoon achter mij de aangekondigd dat nu dix tot dix-sept aan de beurt was. Correct gehandeld door het grondpersoneel! Ze zullen wel gedacht hebben, domme Hollander.
Eenmaal aan boord had ik een stoel bij de nooduitgang, 10A, dus redelijke beenruimte. Deze Airbus kwam over als een echte pendeldienst-uitvoering. Weinig franje, 1 buis met stoelen en gaan. De stoel naast mij bleef leeg, dus de bewegingsvrijheid was goed te noemen. Na een lekker bakkie en twee ‘oma’s koekjes’ werd de daling al weer ingezet. 15 minuten voor schema-aankomsttijd (is dat een Nederlands woord) werd de Airbus met veel Franse flair neergezet.
De gate voor de doorverbinding naar Amsterdam was zeer snel bereikt. Deze was naast de gate waar ik net uit kwam en ik had wat tijd te doden voordat we weer zouden vertrekken. Iets minder dan een uur. Ook weer opvallend dat er slechts 1 eetkraampje was, 1 taxfree winkel en 1 kiosk. Helaas was het eetkraampje slechts voorradig op het gebied van broodjes en gebak. Wel vers allemaal, maar ik had net zo’n trek in een ordinaire Big Mac of zo. Jammer. Toch maar een verantwoord tonijn-stokbroodje dan. Wat met wel opviel is dat er her en der kastjes stonden met daarin kranten, zoals Le Figaro, Le Post, Financial Times etc. Voor de passagiers. Mooie service van Air France.
Wederom werd er op tijd ingestapt, en kozen we op tijd, 19:45, het warme luchtruim. De vlucht werd uitgevoerd door Regional, met een ERJ-145. Van Embraer. Ik vind dit een gave kist. Bijna net zo gaaf als een Fokker 70. Stil en met een enorme snelheidsbeleving. Ik denk dat die beleving versterkt wordt door de relatief grote ramen in deze kist. Ik was gelukkig weer gezegend met een plek bij de nooduitgang, stoel 12a. Je hebt die kant dan voor jezelf, want naast je is het gangpad. En ik kon lekker zitten! Benen languit, voetjes over elkaar, beetje achterover hangend en lekker de dingen doen die je meestal aan boord doet. Beetje lezen, laptop aan, koffie en water drinken, broodje eten (weer een broodje tonijn). De kist was verre van vol, dus de stewardessen hadden een makkie. Helaas was de koffie koud. Wat opviel aan boord was dat de bevestiging van de stoelen open en bloot te zien was, en ook erg vies was. Onverzorgd gezicht.
Nog geen uur na vertrek werd de daling al ingezet. Onderweg mooie wolkpartijen. Gelukkig niet geland op de 5e baan. 21:15 motoren weer uit, 15 minuten voor schema-aankomsttijd. Niet slecht. Goede ervaring met de Skyteam-partner van KLM!!
Vluchtcijfer: 8,5
M. Teerds
Opvallend op Toulouse vind ik de security controle. Ze vragen meestal of ze je mogen fouilleren en of ze je tas even mogen inkijken. Ik krijg wel eens het idee dat ze het fouilleren doen omdat ze het lekker vinden. Meer dan een beetje over je kleding wrijven is het niet. Zeker niet in vergelijking tot de af en toe ‘forse’ controles op Schiphol en op Amerikaanse velden. Daarnaast is de controle van mijn tas ook echt een aanfluiting. De controle wordt keurig aangemerkt op het aantallenlijstje, maar de naam controle mag het absoluut niet hebben. Kwade bedoelingen worden op deze manier echt niet voorkomen.
Wat ik me wel afvraag is in hoeverre ze een scheermes in de categorie ‘gevaarlijke goederen’ vinden vallen. Wanneer ik slechts 1 nacht overblijf, heb ik mijn al mijn noodzakelijke zaken in 1 tas, zo ook mijn toiletspullen. In mijn toilettas zit dus een scheermes, maar deze wordt of nooit opgemerkt, of wordt niet als gevaarlijk beschouwd. Ik twijfel, want mijns inziens kan je met een dergelijk apparaat aardig schade aanrichten.
Eenmaal in de vertrekhal is het opvallend dat er weinig mogelijkheden zijn tot het verwennen van jezelf: 1 kiosk en 1 bar-achtig stalletje voor wat versnaperingen. Het restaurant blijkt voor de douane te zitten. Handig om te weten als je echt honger hebt.
Instappen begon keurig op tijd en er werd per aantal rijen ingestapt, vanuit de achterste rij gerekend. Mijn kennis van de Franse taal laat me wel eens in de steek, dus ik dacht dat ik in mocht stappen voor rij 10 (dix), terwijl het instappen vanaf 17 was, dix-sept. Ik werd uiteraard als een klein kind gecorrigeerd, en nadat ik uit de rij gestapt was, werd na de persoon achter mij de aangekondigd dat nu dix tot dix-sept aan de beurt was. Correct gehandeld door het grondpersoneel! Ze zullen wel gedacht hebben, domme Hollander.
Eenmaal aan boord had ik een stoel bij de nooduitgang, 10A, dus redelijke beenruimte. Deze Airbus kwam over als een echte pendeldienst-uitvoering. Weinig franje, 1 buis met stoelen en gaan. De stoel naast mij bleef leeg, dus de bewegingsvrijheid was goed te noemen. Na een lekker bakkie en twee ‘oma’s koekjes’ werd de daling al weer ingezet. 15 minuten voor schema-aankomsttijd (is dat een Nederlands woord) werd de Airbus met veel Franse flair neergezet.
De gate voor de doorverbinding naar Amsterdam was zeer snel bereikt. Deze was naast de gate waar ik net uit kwam en ik had wat tijd te doden voordat we weer zouden vertrekken. Iets minder dan een uur. Ook weer opvallend dat er slechts 1 eetkraampje was, 1 taxfree winkel en 1 kiosk. Helaas was het eetkraampje slechts voorradig op het gebied van broodjes en gebak. Wel vers allemaal, maar ik had net zo’n trek in een ordinaire Big Mac of zo. Jammer. Toch maar een verantwoord tonijn-stokbroodje dan. Wat met wel opviel is dat er her en der kastjes stonden met daarin kranten, zoals Le Figaro, Le Post, Financial Times etc. Voor de passagiers. Mooie service van Air France.
Wederom werd er op tijd ingestapt, en kozen we op tijd, 19:45, het warme luchtruim. De vlucht werd uitgevoerd door Regional, met een ERJ-145. Van Embraer. Ik vind dit een gave kist. Bijna net zo gaaf als een Fokker 70. Stil en met een enorme snelheidsbeleving. Ik denk dat die beleving versterkt wordt door de relatief grote ramen in deze kist. Ik was gelukkig weer gezegend met een plek bij de nooduitgang, stoel 12a. Je hebt die kant dan voor jezelf, want naast je is het gangpad. En ik kon lekker zitten! Benen languit, voetjes over elkaar, beetje achterover hangend en lekker de dingen doen die je meestal aan boord doet. Beetje lezen, laptop aan, koffie en water drinken, broodje eten (weer een broodje tonijn). De kist was verre van vol, dus de stewardessen hadden een makkie. Helaas was de koffie koud. Wat opviel aan boord was dat de bevestiging van de stoelen open en bloot te zien was, en ook erg vies was. Onverzorgd gezicht.
Nog geen uur na vertrek werd de daling al ingezet. Onderweg mooie wolkpartijen. Gelukkig niet geland op de 5e baan. 21:15 motoren weer uit, 15 minuten voor schema-aankomsttijd. Niet slecht. Goede ervaring met de Skyteam-partner van KLM!!
Vluchtcijfer: 8,5
M. Teerds
