Mijn vrouw en ik hadden een weekje zon op de Dominicaanse Republiek geboekt. Het zou de dere keer worden dat we daar naar toe gingen, en de eerste keer met Arkefly. Omdat we al diverse negatieve ervaringen hadden gehoord van vrienden die ook met deze maatschappij gevlogen hadden gingen we naar schiphol met een ‘het zal ons benieuwen’ gevoel.
Op de heenreis hadden we slechts 15 minuten vertraging en we kwamen keurig op tijd aan, het eten was wat minder, het personeel was vriendelijk dus dat was geen probleem. Een positieve ervaring dus.
Hoe anders zou de retourvlucht (TFL344) verlopen. Op de dag van vertrek lag er op de balie van ons hotel een mededeling van de reisorganisatie dat de vertrektijd uitgesteld was omdat het vliegtuig vertraagd was.De problemen konden beginnen.
Nadat we opgehaald waren en de hele incheckprocedure gehad hadden was het wachten op het vliegtuig, dat na een tijdje naar de gate getaxied kwam.Onmiddellijk kwam er een technicus aan die het vliegtuig inging om wat problemen te verhelpen.
Na enige tijd konden we aan boord om te vertrekken richting Montego Bay om daar nog wat mensen uit te laten en andere op te pikken. De motoren werden gestart en sloegen direct weer af. Nadat er nog wat pogingen gedaan werden die ook op niets uitliepen, kregen we de mededeling uit de cockpit dat ‘de compressor om de motoren te starten te weinig capaciteit had’.
Dit verhaal klonk mij zeer ongeloofwaardig in de oren, temeer omdat er op Puerto Plata wekelijks vliegtuigen vertrekken van het type 767 en deze ook met dezelfde compressor gestart worden. Na veel geharrewar werd er een andere compressor gevonden en er werd weer een poging ondernomen om de motoren gestart te krijgen.Dit lukte uiteindelijk en nadat we te horen kregen dat er een aggregaat kapot was,wat voor de stroomvoorziening zorgt tijdens de vlucht, gingen we toch op weg richting Montego Bay.
Daar aangekomen na een vlucht van een klein uurtje, gingen de passagiers voor Jamaica er uit en zouden de overige passagiers er bij komen. Wat schetst onze verbazing, wij moesten er even later ook uit omdat het probleem nog niet verholpen was en er gerepareerd zou gaan worden, en we rekening moesten houden met een wachttijd van zo'n 2,5 á 3 uur.
Nadat we het vliegtuig verlaten hadden en enige tijd rondgedoold te hebben op de luchthaven van Montego Bay konden we weer aan boord. Daar vertelde de captain in letterlijke bewoordingen dat ‘het probleem nog niet verholpen was, maar dat er een provosorische oplossing gevonden was en dat we de oversteek naar Nederland maar gingen wagen!’
Nu heb ik wel de idee, dat wanneer een gezagvoerder het onverantwoord vindt om te vliegen er dan ook niet gevlogen wordt. Ik weet niet of het een toegewezen route was die we volgden, of dat het uit veiligheidsoverwegingen was, maar de terugvlucht liep helemaal via de oostkust van America, Canada, Groenland, om via IJsland en Engeland de richting naar Nederland weer op te zoeken.
Nadat we weer veilig op Nederlandse bodem geland waren, stond er voor mij maar een ding vast: na deze zeer negatieve ervaring wat betreft de terugvlucht nooit meer Arkefly. De heenreis krijgt van mij een 8, maar de terugreis een meer dan verdiende 1.
B. van den Berg
Op de heenreis hadden we slechts 15 minuten vertraging en we kwamen keurig op tijd aan, het eten was wat minder, het personeel was vriendelijk dus dat was geen probleem. Een positieve ervaring dus.
Hoe anders zou de retourvlucht (TFL344) verlopen. Op de dag van vertrek lag er op de balie van ons hotel een mededeling van de reisorganisatie dat de vertrektijd uitgesteld was omdat het vliegtuig vertraagd was.De problemen konden beginnen.
Nadat we opgehaald waren en de hele incheckprocedure gehad hadden was het wachten op het vliegtuig, dat na een tijdje naar de gate getaxied kwam.Onmiddellijk kwam er een technicus aan die het vliegtuig inging om wat problemen te verhelpen.
Na enige tijd konden we aan boord om te vertrekken richting Montego Bay om daar nog wat mensen uit te laten en andere op te pikken. De motoren werden gestart en sloegen direct weer af. Nadat er nog wat pogingen gedaan werden die ook op niets uitliepen, kregen we de mededeling uit de cockpit dat ‘de compressor om de motoren te starten te weinig capaciteit had’.
Dit verhaal klonk mij zeer ongeloofwaardig in de oren, temeer omdat er op Puerto Plata wekelijks vliegtuigen vertrekken van het type 767 en deze ook met dezelfde compressor gestart worden. Na veel geharrewar werd er een andere compressor gevonden en er werd weer een poging ondernomen om de motoren gestart te krijgen.Dit lukte uiteindelijk en nadat we te horen kregen dat er een aggregaat kapot was,wat voor de stroomvoorziening zorgt tijdens de vlucht, gingen we toch op weg richting Montego Bay.
Daar aangekomen na een vlucht van een klein uurtje, gingen de passagiers voor Jamaica er uit en zouden de overige passagiers er bij komen. Wat schetst onze verbazing, wij moesten er even later ook uit omdat het probleem nog niet verholpen was en er gerepareerd zou gaan worden, en we rekening moesten houden met een wachttijd van zo'n 2,5 á 3 uur.
Nadat we het vliegtuig verlaten hadden en enige tijd rondgedoold te hebben op de luchthaven van Montego Bay konden we weer aan boord. Daar vertelde de captain in letterlijke bewoordingen dat ‘het probleem nog niet verholpen was, maar dat er een provosorische oplossing gevonden was en dat we de oversteek naar Nederland maar gingen wagen!’
Nu heb ik wel de idee, dat wanneer een gezagvoerder het onverantwoord vindt om te vliegen er dan ook niet gevlogen wordt. Ik weet niet of het een toegewezen route was die we volgden, of dat het uit veiligheidsoverwegingen was, maar de terugvlucht liep helemaal via de oostkust van America, Canada, Groenland, om via IJsland en Engeland de richting naar Nederland weer op te zoeken.
Nadat we weer veilig op Nederlandse bodem geland waren, stond er voor mij maar een ding vast: na deze zeer negatieve ervaring wat betreft de terugvlucht nooit meer Arkefly. De heenreis krijgt van mij een 8, maar de terugreis een meer dan verdiende 1.
B. van den Berg
