KLM: Amsterdam - Warschau, 10 april 2006

10 april 2006
Voor het eerst naar Warsaw, Polen (KL1365). Training geven aan 15 man. Spannend! Een nieuwe stad toe te voegen aan de lange lijst van reeds bezochte steden. Ver van te voren reeds via het internet ingechecked. Stoel 15F, lekker bij de nooduitgang, geen stoel voor me. Alles verliep voorspoedig, bagage afgegeven, douane, nog even een bakkie en dan naar de gate.

En wat denk je? Ik krijg een upgrade. Komt niet vaak voor, dus je denkt: lekker! Helaas geen raamplaats, maar een middenstoel. Wachtend bij de gate zag ik al dat de kist een van de oudere 737’s is van de KLM, type -400. Dit zijn echt oude, uitgeleefde kisten. Dus ik kreeg al mijn bedenkingen bij de upgrade. En helaas werd mijn angst bewaarheid. De eerste rij, dus boven op het schot. Dag beenruimte! En naast me een zeer breeduit zittende Amerikaan, en rechts een Fransman met teveel tassen. Dat wordt geen plezier ritje.

En inderdaad, het viel niet mee. De Amerikaan zat zeer regelmatig met zijn ellebogen in mijn zij te porren, ondanks het feit dat ik voorover gebogen zat. Echt een krap toestel, bijna passagier-onwaardig. Eten is bijna niet te doen zonder je buurman zijn uitzicht op zijn eten te belemmeren; met je elleboog is dat een eenvoudige opgave.

De vlucht was sowieso een overladen vlucht. De hoeveelheid handbagage overstemde gemakkelijk de beschikbare bergruimte. Wanneer gaan ze daar bij het inchecken eens echt opletten? De grootte van sommige tassen moet een normaal denkend mens toch al de hint geven dat de term ‘handbagage’ daar niet meer voor op gaat. Dat dit irritatie met zich meebrengt onder de passagiers alsmede bij de cabinebemanning, laat zich raden. Passagiers weten geen raad met hun handbagage, de bemanning weet zich er eveneens geen raad mee. Zeker op een oude kist als deze leidt dit tot interessante taferelen.

Zo ook bij deze stewardess. Zij wist zich echt geen raad met de bagage. Een passagier raakte zo geïrriteerd dat hij zijn bagage in het het gangpad neerzette en gewoon naar achteren liep, daar waar zijn zitplaats was. Ondanks vele pogingen van de stewardess om de man zijn bagage weg te halen, negeerde deze de stewardess volkomen. Gevolg was dat zijn, waarschijnlijk kostbare bagage, mee ging naar buiten en hopelijk een plaatsje in het ruim heeft gevonden. De zichtbaar geïrriteerde stewardess heeft lange tijd nodig gehad om haar opwinding de baas te worden, hetgeen zich uitte op manier waarop zij zich van haar taak kweet in de Business Class; totaal ongeïnteresseerd.

Aangezien ik een upgrade kreeg tot Business Class, en ondanks de status van Elite Plus, kreeg ik niet de kans om aan te geven of ik pasta of kip wilde. Sterker nog, dit werd niet eens verteld. Dat de betalende passagier (voor Business Class) voorrang krijgt, kan ik me indenken. Echter, leg dit dan wel uit een de passagier die een upgrade gekregen heeft. Kost weinig moeite, en kweekt veel begrip. Nu bekroop me het gevoel dat ik maar een ‘upgrader’ ben, en totaal geen recht op wat voor vorm van extra service dan ook.

De vlucht verliep verder zonder noemenswaardige taferelen; ik kreeg echter nimmer het gevoel dat ik Business Class zat. Knorrige bemanning, zitruimte die beneden maat is, en de algehele kwaliteitsbeleving die beneden peil is.

Rijst natuurlijk de vraag of je als passagier die geüpgraded wordt, je mond moet houden en blij mag zijn dat je voorin zit? Dit is zeker een gedachte die bij me opkomt, maar aan de andere kant. Je krijgt de upgrade omdat je als Frequent Flyer een bepaalde status hebt, Platinum Elite Plus in dit geval. Dat je daarmee in aanraking komt met een ander product van de KLM, in dit geval Business Class, is meegenomen. Het lijkt mij dan voor de hand liggend dat die indruk dusdanig moet zijn dat je tevreden bent, zodanig dat je bij de volgende boeking overweegt om Business Class te vliegen. Het is misschien wat duurder, maar het is het dan ook zeker waard.

In dit geval kreeg ik die indruk niet. Sterker nog, de volgende keer als ik een upgrade aangeboden krijg, zal ik wel twee keer nadenken of ik het zal aanvaarden; zeker als het aan boord van zo’n oude 737 is, en zeker als het dan op de middenstoel is van rij 1.

Cijfer : 5

M. Teerds

Copyright Reismedia BV 2024 - Cookieinstellingen