Voor het eerst van m’n leven met een Russisch toestel de lucht in. De vlucht (7B129) vertrok een half uur te laat, rond 23.00, in de stromende regen vanaf Moskou Domodedovo. KrasAir (Krasnoyarsk Airlines) zet op de vluchten naar Moskou de Ilyushin Il-86 en de, iets modernere, Il-96 in. Nu wist ik van tevoren al dat de Il-96 twee maanden lang niet mocht vliegen vanwege technische problemen, dus het was al een redelijke uitdaging. Maarja, als het de enige vliegverbinding is heb je weinig keus.
Het toestel was afgeladen vol. Een paar honderd Russen bevolkten het toestel en iedereen had zo’n beetje z’n hele huisraad meegenomen als handbagage. Een beetje on-Westerse vlucht dus. KrasAir heeft de Il-96 ingedeeld in een 3-3-3 stoelindeling, en ik zat in stoel 10H, dus tussen twee Russen in. Wat me opviel was dat er boven de middelste rij stoelen geen bagagerekken zijn. Ontwerpfoutje van Ilyushin. Daardoor stonden tussen de stoelen en in het gangpad flinke pakketten handbagage.
Inflight entertainment was er niet echt. Op de televisieschermen, die alleen vlakbij de deur hingen, waardoor de mensen achterin er absoluut niets van konden zien, werd een soort documentaire vertoond over de Alpen, maar die stopte na ongeveer tien minuten vanzelf, waardoor het scherm vooral zwart bleef.
Tijdens de vlucht kwamen typisch Russische (lees: vrij oude, forse en besnorde) stewardessen langs met een warme maaltijd (zeer goed binnen te houden overigens) en drinken langs. Het viel me op dat vooral tomatensap erg gewild is in Rusland.
Ik had trouwens verwacht dat de Russische motoren erg veel herrie zouden maken, maar het viel nog wel mee. Dat kwam vooral omdat ik vóór de vleugel zat, als je naar achteren liep werd je langzaam doof. Dat ze bij Ilyushin geen briljant ontwerpers zijn bleek nog meer door het feit dat alle acht (!) toiletten in de staart waren gesitueerd. Iedereen stond dus fijn achterin in de rij. Daar bleek ook nog een Russische veiligheidsagent te zitten om de boel in de gaten te houden.
Doordat het een nachtvlucht was viel er buiten niet veel te zien. Ik heb nog geprobeerd te slapen, maar met twee slapende Russen naast je en eentje op je schoot (sjonge wat kon die stoel voor me ver naar achteren!) was dat niet echt te doen. Bovendien snurkte zowat het halve vliegtuig en zaten ze een paar rijen voor me constant te stewardes te roepen voor meer wodka. Heerlijk volk, die Russen…
Rond 7.00 ’s morgens (lokale tijd, er is vier uur tijdsverschil) geland op een ijskoud Krasnoyarsk, waar we werden onthaald door tientallen Siberische mannen die vroegen of we een taxi wilden. Gelukkig stond de hotel shuttle al klaar en binnen een uur was ik dan ook in mijn hotel gearriveerd.
Mijn cijfer voor deze vlucht: 5
Alhoewel je niet elke dag in een Il-96 zit en het dus best een ervaring was, was de service niet echt om over naar huis te schrijven, om over het comfort nog maar te zwijgen. Gelukkig zet KrasAir naar Westerse bestemmingen de Boeing 767 in, want een Il-96 wil je niet echt iedereen aandoen.
Klaas-Jan van Woerkom, redacteur Luchtvaartnieuws.nl
Het toestel was afgeladen vol. Een paar honderd Russen bevolkten het toestel en iedereen had zo’n beetje z’n hele huisraad meegenomen als handbagage. Een beetje on-Westerse vlucht dus. KrasAir heeft de Il-96 ingedeeld in een 3-3-3 stoelindeling, en ik zat in stoel 10H, dus tussen twee Russen in. Wat me opviel was dat er boven de middelste rij stoelen geen bagagerekken zijn. Ontwerpfoutje van Ilyushin. Daardoor stonden tussen de stoelen en in het gangpad flinke pakketten handbagage.
Inflight entertainment was er niet echt. Op de televisieschermen, die alleen vlakbij de deur hingen, waardoor de mensen achterin er absoluut niets van konden zien, werd een soort documentaire vertoond over de Alpen, maar die stopte na ongeveer tien minuten vanzelf, waardoor het scherm vooral zwart bleef.
Tijdens de vlucht kwamen typisch Russische (lees: vrij oude, forse en besnorde) stewardessen langs met een warme maaltijd (zeer goed binnen te houden overigens) en drinken langs. Het viel me op dat vooral tomatensap erg gewild is in Rusland.
Ik had trouwens verwacht dat de Russische motoren erg veel herrie zouden maken, maar het viel nog wel mee. Dat kwam vooral omdat ik vóór de vleugel zat, als je naar achteren liep werd je langzaam doof. Dat ze bij Ilyushin geen briljant ontwerpers zijn bleek nog meer door het feit dat alle acht (!) toiletten in de staart waren gesitueerd. Iedereen stond dus fijn achterin in de rij. Daar bleek ook nog een Russische veiligheidsagent te zitten om de boel in de gaten te houden.
Doordat het een nachtvlucht was viel er buiten niet veel te zien. Ik heb nog geprobeerd te slapen, maar met twee slapende Russen naast je en eentje op je schoot (sjonge wat kon die stoel voor me ver naar achteren!) was dat niet echt te doen. Bovendien snurkte zowat het halve vliegtuig en zaten ze een paar rijen voor me constant te stewardes te roepen voor meer wodka. Heerlijk volk, die Russen…
Rond 7.00 ’s morgens (lokale tijd, er is vier uur tijdsverschil) geland op een ijskoud Krasnoyarsk, waar we werden onthaald door tientallen Siberische mannen die vroegen of we een taxi wilden. Gelukkig stond de hotel shuttle al klaar en binnen een uur was ik dan ook in mijn hotel gearriveerd.
Mijn cijfer voor deze vlucht: 5
Alhoewel je niet elke dag in een Il-96 zit en het dus best een ervaring was, was de service niet echt om over naar huis te schrijven, om over het comfort nog maar te zwijgen. Gelukkig zet KrasAir naar Westerse bestemmingen de Boeing 767 in, want een Il-96 wil je niet echt iedereen aandoen.
Klaas-Jan van Woerkom, redacteur Luchtvaartnieuws.nl
