Over een aantal jaren, als de KLM al lang geen KLM meer heet, maar bijvoorbeeld French European Airlines. Als de werkeloosheid rond het gesloten Schiphol schrikbarend hoog is en alleen nog beperkt van Lelystad Airport wordt gevlogen, is er vast weer een document zoek. Niet echt bijzonder in een land waar ook fotorolletjes, tapes van telefoongesprekken en bankafschriften zomaar kunnen verdwijnen.
Toch valt het te vrezen, nu staatssecretaris Wilma Mansveld van Infrastructuur het volk heeft gerustgesteld, dat geen banen van de KLM naar het hoofdkwartier van Air France-KLM zullen verdwijnen. Is al wel gebeurd, maar dat even terzijde. De staatssecretaris kreeg evenwel die nieuwe verzekering - zij het niet op papier - van de Air France KLM top, waarvan overigens de houdbaarheidsdatum lijkt te zijn verstreken.
De Air France-KLM president kreeg tegen ieders verwachting een herbenoeming van de Franse staat, nog steeds de grootste aandeelhouder - 16 procent - van de creperende maatschappij. En dat na een hattrick, als het aankomt op mislukkingen.
Eerst een door falend leiderschap geëscaleerde pilotenstaking met een schadepost van een half miljard euro, voorts binnen een jaar drie winstwaarschuwingen op rij en vervolgens kwam de kordate Fransman tot overmaat van ramp ook nog met lege handen terug in Parijs na een mislukte poging om de KLM-kas op te halen.
Maar nu dus geruststellende woorden van de Air France-KLM curie. Mooi nieuws voor onze PvdA'ster Wilma Mansveld, zo vlak voor de verkiezingen?
Staan de garanties op papier? Nee, verzekeren zowel gezaghebbende bronnen in Parijs als in Den Haag. Zijn er gespreksnotities? Nee, verzekeren dezelfde bronnen. Vooralsnog kwam de PvdA-bewindsvrouw dus ook met lege handen en loze beloften terug uit de lichtstad.
Hetzelfde overkwam ook al kortstondig KLM-topman Camiel Eurlings. Hij verzekerde na een retourtje Parijs met vertrouwenwekkend Limburgs accent dezelfde garanties. In een vliegtuig na hem stapte zijn baas, de Air France-KLM-president, in om de kas te gaan halen.
Goed, Wilma dus in de herkansing. Meer dan pikant detail: de Franse ambtgenoot van Wilma Mansveld zou bij het recente gesprek over de garanties aanwezig zijn. Maar hij liet op het laatste moment verstek gaan, wegens belangrijkere zaken, evenals een week eerder toen de bijeenkomst maar werd afgezegd.
Wat als over een paar maanden Alexandre de Juniac is afgetreden als Air France-KLM topman, waarover druk wordt gespeculeerd? Wat als hoge functies en andere banen bij KLM misschien niet verdwijnen maar wel hetzij door een Franse remplaçant worden opgevuld, hetzij simpel worden geschrapt, bijvoorbeeld bij de aanstaande reorganisatie als managementlagen gaan verdwijnen? Op welke belofte of op welke gespreksnotities kan dan nog een beroep worden gedaan? Zoek of onverantwoord bestuur is dan een keuze.
Wie waren de adviseurs van onze staatssecretaris die haar met die Franse ketelmuziek genoegen lieten nemen? Had de KLM-top misschien niet direct aan de bel moeten trekken in plaats van het Algemeen Nederlands Persbureau te bellen met het "goede nieuws"?
Het zal je als charmante Groningse dame maar gebeuren, twee keer een blauwtje lopen bij een charmante Fransman en dan nog naar huis worden gestuurd met een dooie mus. En wij maar denken dat er niets boven Groningen gaat.
Arnold Burlage
[email protected]
