PARIJS - Motorfabrikanten General Electric en Safran maken goede vorderingen met de ontwikkeling van de nieuwe open rotor-motor, aangeduid als de RISE. Twee jaar na de aankondiging van het project worden de eerste onderdelen getest en ligt men op schema om de complete motor halverwege dit decennium onder een Airbus A380 te testen.
“De RISE is geen papieren plan meer, het is realteit,” zo zei Mohamed Ali, uitvoerend vice president onderzoek van GE Aerospace zaterdag tijdens een perspresentatie aan de vooravond van de Paris Airshow.
De RISE, wat staat voor Revolutionary Innovation for Sustainable Engines, moet 20 procent efficiënter en dus zuiniger zijn dan een CFM LEAP. Die is op zijn beurt al 15 tot 20 procent zuiniger dan de CFM56, die onder meer op de Boeing 737’s van KLM, Transavia en Corendon zit.
De RISE haalt zijn efficiëntie deels uit het open rotor-concept. Daarbij zitten de fanbladen niet meer in een behuizing, maar staan ze net als een propeller in de vrije lucht. Daarnaast heeft de motor een hele compacte kern of core. “Als je hem zou willen vergelijken met een bestaande motor, denk dan aan een motor met de fan van een GE9X (op de Boeing 777X) en een core van een hele kleine businessjet,” zei Ali.
Supercomputer
In die kern zitten onderdelen van hoogwaardige materialen, die bestand zijn tegen hogere temperaturen. GE Aerospace en Safran hebben de turbinebladen, vaste profielen (foils) en delen achterin de motor ontworpen met behulp van de sterkte supercomputer in de Verenigde Staten.
Daarna zijn die onderdelen gemaakt en getest. “We hebben op de proefopstellingen fascinerende resultaten gezien,” zegt Mohamed Ali. “As we speak”, zei Ali, worden de turbinebladen getest in een F110-motor die ook in het F-15 gevechtsvliegtuig zit.
Simulaties met de supercomputer hebben ook uitgewezen dat de RISE minder lawaai maakt dat een LEAP-motor. De eerste generatie open rotors die in de jaren 80 en 90 werd getest, maakte juist veel lawaai.
Rond 2025-2026 wordt de RISE getest onder de vleugel van een Airbus A380. Het is geen kant en klare motor, maar wordt uiteindelijk wel ontwikkeld tot een krachtbron voor de volgende generatie Airbussen en Boeings. Het vermogen zit nu in orde van grootte van wat een Boeing MAX of Airbus A321neo nodig heeft. “Wij zullen er voor zorgen dat de techniek is gerijpt en klaar is om halverwege de jaren 2030 in dienst te komen.”
