AMSTERDAM - KLM wilde in 2004 Martinair verkopen aan de ExelAviationGroup (EAG) van Erik de Vlieger. De omstreden vastgoed- en luchtvaarttycoon heeft dat beweerd tegenover de Ondernemingskamer, dat een onderzoek heeft ingesteld naar het faillissement van de luchtvaartgroep. Dat meldt Arnold Burlage donderdag (20 september) in de Telegraaf.
Toenmalig KLM-president Leo van Wijk zou de omstreden zakenman het aanbod destijds tegelijk met een prijsafspraak voor Antillen-vluchten hebben gedaan. Het was kort voor EAG aan de grond raakte en de zakenman en zijn zakenpartner Harm Prins werden gearresteerd.
Het officiële rapport van het onderzoek van de Ondernemingskamer in Amsterdam is in bezit van de Telegraaf. Het tekortschieten van het management wordt daarin als oorzaak voor het faillissement aangegeven.
Luchtvaartmaatschappij HollandExel was een concurrent van KLM op vliegroutes naar de Nederlandse Antillen. “Zowel De Vlieger als Prins realiseerde zich dat een goede verhouding met de KLM van wezenlijk belang was voor het welslagen van de door de ExelAviationGroup op te starten lijndienst”, zo valt in het rapport te lezen. “Op zijn verzoek had De Vlieger in juni 2004 een onderhoud met L. Van Wijk.”
KLM en de EAG kwamen, aldus De Vlieger in het rapport, een vergaande vorm van samenwerking overeen, teneinde een prijzenoorlog op de lijndienst Amsterdam-Curaçao te vermijden. Zo zou zijn afgesproken dat HollandExel een tarief zou hanteren dat honderd euro onder de KLM-ticketprijs lag. In het rapport staat geen keiharde ontkenning van de beweringen, wel dat ‘desgevraagd’ de KLM “deze lezing van De Vlieger en Prins niet bevestigt”.
Tijdens het gesprek zou Van Wijk De Vlieger hebben aangeboden om de passagiersactiviteiten van Martinair over te nemen. Zover is het echter nooit gekomen. Begin 2005 ging EAG failliet.
Schadeclaims
Woensdag werd bekend dat de voormalige EAG-bestuurders Erik de Vlieger, Niek Sandmann en Harm Prins mogelijk schadeclaims aan hun broek krijgen. Het Financieele Dagblad meldde dat justitie de bestuurders de schuld geeft van de surseance van het bedrijf. Curator Wouter Jongepier van advocatenkantoor Boekel De Nerée ziet in het rapport 'voldoende aanknopingspunten' voor eventueel een claim tegen de betrokkenen.
Toenmalig KLM-president Leo van Wijk zou de omstreden zakenman het aanbod destijds tegelijk met een prijsafspraak voor Antillen-vluchten hebben gedaan. Het was kort voor EAG aan de grond raakte en de zakenman en zijn zakenpartner Harm Prins werden gearresteerd.
Het officiële rapport van het onderzoek van de Ondernemingskamer in Amsterdam is in bezit van de Telegraaf. Het tekortschieten van het management wordt daarin als oorzaak voor het faillissement aangegeven.
Luchtvaartmaatschappij HollandExel was een concurrent van KLM op vliegroutes naar de Nederlandse Antillen. “Zowel De Vlieger als Prins realiseerde zich dat een goede verhouding met de KLM van wezenlijk belang was voor het welslagen van de door de ExelAviationGroup op te starten lijndienst”, zo valt in het rapport te lezen. “Op zijn verzoek had De Vlieger in juni 2004 een onderhoud met L. Van Wijk.”
KLM en de EAG kwamen, aldus De Vlieger in het rapport, een vergaande vorm van samenwerking overeen, teneinde een prijzenoorlog op de lijndienst Amsterdam-Curaçao te vermijden. Zo zou zijn afgesproken dat HollandExel een tarief zou hanteren dat honderd euro onder de KLM-ticketprijs lag. In het rapport staat geen keiharde ontkenning van de beweringen, wel dat ‘desgevraagd’ de KLM “deze lezing van De Vlieger en Prins niet bevestigt”.
Tijdens het gesprek zou Van Wijk De Vlieger hebben aangeboden om de passagiersactiviteiten van Martinair over te nemen. Zover is het echter nooit gekomen. Begin 2005 ging EAG failliet.
Schadeclaims
Woensdag werd bekend dat de voormalige EAG-bestuurders Erik de Vlieger, Niek Sandmann en Harm Prins mogelijk schadeclaims aan hun broek krijgen. Het Financieele Dagblad meldde dat justitie de bestuurders de schuld geeft van de surseance van het bedrijf. Curator Wouter Jongepier van advocatenkantoor Boekel De Nerée ziet in het rapport 'voldoende aanknopingspunten' voor eventueel een claim tegen de betrokkenen.
