Het balletje gaat rollen in Qatar. Er begint kritiek los te komen over de slachtoffers die bij de bouw van de stadions gevallen zijn door slechte werkomstandigheden. Wat doet een WK voetbal überhaupt in Qatar?
Die bal spelen we meteen door naar Jesse Klaver, een soort aanvoerder van team ‘groen’, die gespitst is op milieu en menselijk. Hij kiest de aanval bij voorkeur op de luchtvaart. Hij vindt dat de KLM te groot is voor Nederland.
Daarom haal ik Qatar Airways (en net zo goed Emirates en Etihad Airways) erbij. Waarom? Nou, als je de Nederlandse luchtvaart laat krimpen, dan pakt een andere luchtvaartmaatschappij de slots en passagiers. Het is duidelijk dat het vooral partijen uit het Midden-Oosten zijn die dat doen, waaronder dus Qatar Airways. Ter vergelijking met KLM en Nederland: Qatar Airways is een bedrijf met tweehonderd vliegtuigen in een land met nog geen drie miljoen inwoners. Bovendien is het vrij van dure leningen, maar wel ruim gesubsidieerd door de lokale overheid.
Het enige wat groene partijen doen is: met een vooringenomen incorrect beeld hakken op de Nederlandse luchtvaart en goede sier maken met gereduceerde uitstoot. Terwijl het enige wat er gebeurt is, dat je hier goede en verantwoorde banen weggeeft die elders worden opgevuld door gastarbeiders die werken onder dezelfde condities als diegenen die de stadions hebben gebouwd.
Daarbij leg je ook nog milieuzaken in handen van staten die daar geen zier om geven en slechts gefocust zijn op hun eigen ego. In Nederland zet je daarmee ook nog eens je eigen zeggenschap in de luchtvaart op wereldniveau buitenspel. Want als je geen luchtvaart meer hebt, doe je niet meer mee aan het spel. En dan is ook je invloed op hoe de luchtvaart qua milieu en arbeidsvoorwaarden het best kan opereren verdwenen.
Jesse Klaver zet zichzelf in de spits, maar staat met zijn neus de verkeerde kant op. In een groen team, dat het hele spel niet snapt maar gebiologeerd staat te kijken hoe het gras erbij staat en of de middenstip wel ecovriendelijk is neergekalkt. Het enige wat intussen in Jesse’s blikveld ligt is de keeper. En dat blijkt Pieter Elbers te zijn, één van de weinigen die wél oplet, maar nauwelijks nog overeind staat door corona.
Het is duidelijk dat Jesse wil scoren. Hij wil alleen niet snappen dat hij dat in eigen doel aan het doen is. Of wel? Het is wat mij betreft in elk geval een rode kaart waard.
Deze column staat ook in de maart-editie van Luchtvaartnieuws Magazine. Bestel een los exemplaar of neem een voordelig abonnement.