AMSTERDAM - Luchtvaartjournalist Arnold Burlage zet vandaag in een commentaar in de Financiële Telegraaf Leo van Wijk behoorlijk op zijn nummer nu voor de KLM de laatste etappe begint in de 'Tour de France'. In de Finanscoop, bekritiseert hij vooral de 'borstklopperij' van de KLM-president, die volgens hem een merkwaardig slotoffensief in de media lijkt begonnen. “Om recht te praten wat krom is”, aldus Burlage.
“De overname door Air France staat nu echt voor de deur: de aandeelhouders mogen op 19 april het laatste oordeel vellen. KLM-president Leo van Wijk laat geen mogelijkheid onbenut om bij de aandeelhouders en op de beurs voor het gewenste effect te zorgen. Veel van zijn argumenten voor de deal met Air France zijn ook juist”, aldus de analyse.
“Inderdaad ontstaat de eerste Europese luchtvaartmaatschappij. Knap pionierswerk. Het klopt ook dat de KLM niet zelfstandig in het grote wereldspel kan overleven. Dus er was geen keuze? Air France is voor het vormen een alliantie op zich een goede keuze. Op de volledige overname, waarvan nu sprake is, valt echter voldoende af te dingen. De andere vormen van samenwerking – in zelfstandigheid – of nauwere allianties met Lufthansa of British Airways, zijn nauwelijks overtuigend voorgerekend; dat kan de KLM top worden aangerekend”, constateert Arnold Burlage.
Hij vervolgt zijn analyse: “Rond alle voors en tegens heeft tot nu toe vooral mist gehangen. Wat krom is wordt vooral in deze dagen recht gepraat, lijkt het. De bewering bijvoorbeeld van Peter Paul de Vries van de Vereniging Effecten Belangen (VEB), dat de KLM niet nu op een dieptepunt, maar beter pas nà de in gang gezette veelbelovende kostenbesparingen en afslankingsoperatie in de etalage gezet had moeten worden. Natuurlijk had de VEB-voorman gelijk.”
“De KLM topman wil zich zelfs nogal eens beroepen op zijn vriendschappelijk betrekkingen met Air France-chef Jean Cyril Spinetta, als vaste rost van KLM behoud. Wat als z’n Franse vriend een andere staatsbaan krijgt, wat nogal eens wil gebeuren in die kringen?”
In de Financiële Telegraaf worden vooral de garanties in het contract van Air France op de schop genomen. “Wat te denken van de verwijzingen van de KLM-top naar de garanties, die er rond de overname van de KLM voor onze luchthaven Schiphol, ‘s lands economie en ook van de KLM zelf bij de ‘deal’ zijn inbegrepen. In de eerste plaats hebben die garanties, volgens tal van deskundigen, niet echt veel om het lijf. Trouwens, wat zeggen garanties, bijvoorbeeld van het netwerk met de verschillende bestemmingen voor Schiphol als niet ook is vastgelegd hoe vaak daarheen nog wordt gevlogen. Eén, twee, drie of blijft het vier keer per dag naar Detroit, New York en Houston?”
KLM-president Leo van Wijk pronkt volgens Burlage met zijn beroep op de garanties ook wel heel erg met andermans veren. Staatssecretaris Melanie Schultz van Haegen vertrouwde hem al eerder toe, dat in het oorspronkelijke contract, waarover door KLM en Air France werd onderhandeld, geen garantie was geregeld. Oud OESO-ambassadeur Frans Engering is op het allerlaatste moment nog als speciaal gezant naar Parijs gestuurd om dat er op de valreep nog bij te onderhandelen. Voor de KLM-directie bestonden de garanties uit vertrouwen in de gedane zaken, weet De Telegraaf.
Het stevige commentaar, inhakend op interviews waarbij Van Wijk alle kritiek in de afgelopen periode ongenuanceerd van tafel veegt, besluit: “De promotietoer van de allerhoogste KLM-baas, die vast de komende weken ook wel zal worden geëscorteerd door zijn uiteindelijke Franse baas, zou de komende weken gericht moeten zijn op het (her)winnen van dat vertrouwen in die zaak bij alle aandeelhouders. Het verdoezelen van de argumenten tegen de overname haalt nu niets meer uit. Alleen bij een open discussie tijdens de laatste etappe kan iedereen met een goed gevoel aan de meet in Parijs staan.”
“De overname door Air France staat nu echt voor de deur: de aandeelhouders mogen op 19 april het laatste oordeel vellen. KLM-president Leo van Wijk laat geen mogelijkheid onbenut om bij de aandeelhouders en op de beurs voor het gewenste effect te zorgen. Veel van zijn argumenten voor de deal met Air France zijn ook juist”, aldus de analyse.
“Inderdaad ontstaat de eerste Europese luchtvaartmaatschappij. Knap pionierswerk. Het klopt ook dat de KLM niet zelfstandig in het grote wereldspel kan overleven. Dus er was geen keuze? Air France is voor het vormen een alliantie op zich een goede keuze. Op de volledige overname, waarvan nu sprake is, valt echter voldoende af te dingen. De andere vormen van samenwerking – in zelfstandigheid – of nauwere allianties met Lufthansa of British Airways, zijn nauwelijks overtuigend voorgerekend; dat kan de KLM top worden aangerekend”, constateert Arnold Burlage.
Hij vervolgt zijn analyse: “Rond alle voors en tegens heeft tot nu toe vooral mist gehangen. Wat krom is wordt vooral in deze dagen recht gepraat, lijkt het. De bewering bijvoorbeeld van Peter Paul de Vries van de Vereniging Effecten Belangen (VEB), dat de KLM niet nu op een dieptepunt, maar beter pas nà de in gang gezette veelbelovende kostenbesparingen en afslankingsoperatie in de etalage gezet had moeten worden. Natuurlijk had de VEB-voorman gelijk.”
“De KLM topman wil zich zelfs nogal eens beroepen op zijn vriendschappelijk betrekkingen met Air France-chef Jean Cyril Spinetta, als vaste rost van KLM behoud. Wat als z’n Franse vriend een andere staatsbaan krijgt, wat nogal eens wil gebeuren in die kringen?”
In de Financiële Telegraaf worden vooral de garanties in het contract van Air France op de schop genomen. “Wat te denken van de verwijzingen van de KLM-top naar de garanties, die er rond de overname van de KLM voor onze luchthaven Schiphol, ‘s lands economie en ook van de KLM zelf bij de ‘deal’ zijn inbegrepen. In de eerste plaats hebben die garanties, volgens tal van deskundigen, niet echt veel om het lijf. Trouwens, wat zeggen garanties, bijvoorbeeld van het netwerk met de verschillende bestemmingen voor Schiphol als niet ook is vastgelegd hoe vaak daarheen nog wordt gevlogen. Eén, twee, drie of blijft het vier keer per dag naar Detroit, New York en Houston?”
KLM-president Leo van Wijk pronkt volgens Burlage met zijn beroep op de garanties ook wel heel erg met andermans veren. Staatssecretaris Melanie Schultz van Haegen vertrouwde hem al eerder toe, dat in het oorspronkelijke contract, waarover door KLM en Air France werd onderhandeld, geen garantie was geregeld. Oud OESO-ambassadeur Frans Engering is op het allerlaatste moment nog als speciaal gezant naar Parijs gestuurd om dat er op de valreep nog bij te onderhandelen. Voor de KLM-directie bestonden de garanties uit vertrouwen in de gedane zaken, weet De Telegraaf.
Het stevige commentaar, inhakend op interviews waarbij Van Wijk alle kritiek in de afgelopen periode ongenuanceerd van tafel veegt, besluit: “De promotietoer van de allerhoogste KLM-baas, die vast de komende weken ook wel zal worden geëscorteerd door zijn uiteindelijke Franse baas, zou de komende weken gericht moeten zijn op het (her)winnen van dat vertrouwen in die zaak bij alle aandeelhouders. Het verdoezelen van de argumenten tegen de overname haalt nu niets meer uit. Alleen bij een open discussie tijdens de laatste etappe kan iedereen met een goed gevoel aan de meet in Parijs staan.”
