Eerder bleek al dat de gezagvoerder gedurende de vlucht vanuit Dhaka naar Kathmandu afwijkend gedrag vertoonde. Hij kampte met mentale stress en een angststoornis. Ook zou hij last hebben gehad van vermoeidheid vanwege een slaapgebrek en stak hij aan de lopende band sigaretten op.

Tijdens de landingsprocedure – het meest kritieke gedeelte van de vlucht - ging de gezagvoerder door over zijn persoonlijke problemen. Daarop ontstond verwarring tussen de crew en de verkeersleiding over de baan waarop het toestel zou moeten landen. De gezagvoerder, die tijdens de landing ‘pilot in command’ was, week af van de voorgeschreven vliegroute.

De crew had de baan op een gegeven moment niet meer in zicht. Toen dat wel weer het geval was, probeerde de gezagvoerder het toestel alsnog te laten landen. Daarbij vloog de Q400 in een bocht rakelings langs de verkeerstoren en laag over een terminalgebouw om alsnog de baan te bereiken.

51 doden, 20 overlevenden
Vlak daarna raakte het toestel eerst met het rechterlandingsgestel het asfalt en gleed vervolgens van de baan, schoot door een hek en kwam in een veld tot stilstand. Het toestel vloog in brand, waardoor veel passagiers het wrak niet meer konden verlaten en om het leven kwamen. Aan boord van het toestel waren inclusief de bemanning 71 personen, waarvan er 51 om het leven kwamen. Daaronder waren ook beide piloten.

Uit eerder gepubliceerd onderzoek bleek dat de gezagvoerder een lange historie van psychische problemen had. Al in 1993 moest hij vanwege een depressie vertrekken bij de Bengaalse luchtmacht. In 2002 verklaarde een psycholoog hem weer geschikt om zijn vak als verkeersvlieger uit te oefenen. De Nepalese autoriteiten dringen er nu bij de Bengaalse luchtvaartautoriteit op aan dat alle piloten tijdens hun training een psychologische test moeten ondergaan.