Short final baan 35 in Malmö. Very short final. Ik hoor m’n captain tegen me zeggen: "No worries, Christa, for sure you will hit it…". Vanuit m'n linker ooghoek zie ik hoe een vogel nog rap voor onze kist probeert over te steken. Een verdraaid grote vogel. Dan is –ie plots verdwenen. Ik werp nog pijlsnel een laatste blik op m'n engine-parameters, hoor "fourty-thirty-twenty-ten-five", en vervolgens zet ik de kist een stuk harder aan de grond dan ik gehoopt had.

Onze collega's die op de taxibaan staan te wachten om na onze landing op te stijgen, hoor ik vervolgens op dezelfde radiofrequentie: "Birdstrike landend vliegtuig. Restanten verspreid over landingsbaan. Was pittig grote vogel."

Eenmaal bij de gate aangekomen komt de afhandelaar naar ons toe: "Gefeliciteerd, aan jullie de twijfelachtige eer om als eersten een adelaar te hebben geraakt".

'Voor alles een eerste keer', zegt men dan wel eens. Nu ik bijna 3 maanden vanuit Polen vlieg, kom ik elke dag situaties tegen die ik niet leer tijdens de typerating op de simulator. De basics krijg je daar mee. Die basics worden nog eens flink getraind tijdens de groundschool van mijn company. Vervolgens ga je de line training in, en eigenlijk daarna begint het leren pas écht. Elke vlucht een nieuwe captain. Zien welk persoon er naast je zit, en luisteren naar zijn tips die hij uit zijn ervaring aan je meegeeft. Elke dag nieuwe adviezen die ik mee kan nemen voor m'n eigen ontwikkeling.

Maar ik kan ook nog elke dag putten uit m'n eigen ervaring als cabin crew. Wanneer de purser naar ons toe komt met een update over de toestand van een zieke passagier, weet ik welke vragen ik moet stellen om de belangrijkste informatie te weten te komen. Daarbij begrijp ik ook in welke situatie de cabine bemanning zich begeeft, en hoe ze te ondersteunen.

Hoelang het soms voor ze duurt totdat ze informatie krijgen nadat er een go-around is gemaakt. Destijds wachtte ik op m'n crewstation geconcentreerd af tot er een korte update zou volgen vanuit de cockpit, en nu ik afgelopen week zélf mijn eerste go-around maakte, wist ik dat er eerst veilig gevlogen moest worden, alvorens er ruimte was waarin mijn captain ze kon updaten.

Inmiddels staan er meer dan 250 Airbus vlieguren in mijn logboekje, die gelijk staan aan 250 uur pure studie die je slechts deels uit een boek kan halen.

Wat ik wél uit boeken leer, is Pools. Nu Katowice en ik steeds betere vrienden worden, moet er uiteraard ook gewerkt worden aan mijn Pools. Ik ben maar een bofkont dat het Pools wel 7 (!) naamvallen heeft. Wat indirect wil zeggen dat menig woord 7 uitgangen kan hebben. Wanneer je datzelfde woord op 7 verschillende manieren hoort uitgesproken worden, sta je voor een raadsel. Een doolhof. Men plakt hier rustig 6 medeklinkers aan elkaar en het enige dat je werkelijk uitspreekt is de letter 's'. Ik beperk me tot het leren van de meest voorkomende -noodzakelijke - basis woordjes. De grammaticale uitzonderingen, zinsopbouw en vooral de uitspraak, zorgen ervoor dat ik een totale flater sla wanneer ik de zin dan uiteindelijk over m'n lippen pers. Vervolgens komt het ook nog aan op creativiteit, want simpele dingen als 'Doe mijn maar een koffie' staat niet in mijn 'handig-voor-op-reis-boekje'. Waar ik dan wél uit kan kiezen is: 'Mag ik de menukaart even zien?' en 'Hebt u ook iets zonder alcohol?' Wat op zich goed te vragen is aan een van de stewardessen van een grote nationale luchtvaartmaatschappij, maar niet aan boord van een lowcost-company. Op dit moment is het vooral ego-strelend wanneer ATC me in het Pools 'goedenavond' wenst, wanneer ik hem in het Pools begroet. Zodra je ze in het Engels 'good evening' terug hoort zeggen, weet je dat je er nog láng niet bent.

Elke vroege ochtend de zon die in je neus prikt wanneer je kist op 11 kilometer hoogte uit de wolken gespuwd wordt. Elk vergezicht over de bergen en het tijdens Pasen over de stad Rome en het Vaticaan vliegen. Het elke dag weer bij leren over het vliegtuig, maar ook over je collega's en jezelf. De eerste 250 uur zijn binnen. Op naar honderden uren ervaring meer.

Christa Kloosman
[email protected]