Ken Fardie schuift de cockpit open. Ik zit gehurkt onder de vleugel klaar om met mijn iPhone de schoten uit de mitrailleurs in de underwing gun pods van zijn T-28 vast te leggen. “There you go!”, roept Ken van boven, en er volgen twaalf à vijftien zeer realistische, harde knallen, terwijl er zeker twaalf centimeter mondingsvuur uit de loop komt. Maar géén kogels.
Ken heeft het systeem speciaal laten ontwikkelen door een bedrijf dat normaal pyrotechnische systemen ontwikkelt voor allerlei paramilitaire toepassingen. En ik ben als Postbellum O-2-vlieger natuurlijk zeer geïnteresseerd. Want onder onze O-2 hingen in Vietnam destijds dezelfde pods als onder deze brother in arms T-28. We hèbben de hard points. Dat kan dus op airshows zeer realistische effecten gaan geven... Pas op, Ed de Bruin!
Ik bedank de vriendelijke vlieger voor de demo, en rij met mijn visitors permit op het dashboard nog wat rond over Spruce Creek Airpark, waar Ken woont. Twaalf jaar geleden was ik daar al eens bij iemand op bezoek, en ik ben benieuwd hoe de mother of all airparks er inmiddels bijligt. Nou: nog steeds prachtig, maar een beetje in verval. Er staat nogal wat te koop. En ik zie zelfs property waar volgens mij al lang niemand meer woont.
Ik stap binnen bij de lokale makelaar, Lenny Ohlsson, en stel me voor als Goef-from-Holland. “Ah, Holland! I had some Dutch airline guys here recently, but they bought property somewhere else”, vertelt hij. “Sit down!” Maar hij staat zelf op, want hij wil me meteen de perfect gerestaureerde WACO-dubbeldekker in de garage achter zijn kantoor laten zien. Inderdaad een mooi ding. En aan-huis, zogezegd.
Terug in het kantoor vraag ik hem vanaf welke prijs er een huis-met-hangar te koop is. "From the five hundreds”. OK, voor iets minder dan een half miljoen koop je hier dus de mogelijkheid om vanuit je bed zó in je Piper Cub te springen. Mooi, maar voor dat bedrag kun je in Europa ook leuke dingen doen.
Het wordt steeds gezelliger, want er komt een bewoner van Spruce Creek en praatje maken. Ik ontvouw mijn theorie over waarom air parks in Europa niet werken. Ik leg uit dat de Europese vrouw anders in dit soort dingen staat dan de Amerikaanse. Die laatste volgt haar man, ook al wil die de hele dag met vliegvriendjes met vliegtuigen spelen. De Europese vrouw dènkt daar niet over.
Lenny lacht luidkeels, maar volgt mijn redenatie niet: “My wife didn’t want to live here either. So I went looking for a new one, and she loves it here”.
Goof Bakker
[email protected]
