Als Michiel Klinkspoor belt, is er altijd iets bijzonders. Dus zelfs om half acht op zaterdagmorgen neem je dan onmiddellijk op. Michiel: “Ik ga een veteraan uit Cork halen. Een Nederlander. Jan Linzel. Woont daar. Hij krijgt een soort VIP-treatment van defensie. Die vent heeft met zijn Hawker Tempest complete Duitse schepen uit het water geblazen. Hij is nu honderd! Ik las erover en dacht: zo’n man stuur je niet met Easyjet. Ik heb mijn vriend Peter Thys gebeld, en bij Flying Group op Antwerpen een Citation Mustang gehuurd. Ik ga hem halen. Ga je mee?”.
“Even een stropdasje zoeken, dan stap ik in de auto”, antwoord ik. Want ik hou van ‘Ad Hoc’. Drie uur later hangen we al boven de Belgische kust. Michiel links voor, ik als enige VIP in het rundleer achterin. Op Cork staat een snerpend kouwe wind, maar we worden opgewacht door een licht gekleed, opmerkelijk kwiek duo: het echtpaar Linzel. Breed lachend, en met een plagerige blik in de ogen: “We zijn dit weer wel gewend hier in Ierland. Jullie niet dan in Nederland?” Oei! Ondanks de extreem hoge leeftijd zijn dit geen suffe bejaarden, die we gaan vervoeren.
We stappen in voor de terugreis, maar niet nadat er uitgebreid foto’s gemaakt zijn voor de grootste krant van heel Cork. Deze bijzondere stadsgenoot, die met een business jet naar zijn geboorteland gehaald wordt, om daar geëerd te worden, dat is nieuws!
De organisatie is strak gepland, en Linzel wordt als vlieger in de cockpit gezet, dus ik heb achterin alleen maar gelegenheid om met Linzels charmante wederhelft te kouten over Duitse TV-programma’s waar we beiden naar kijken. Van een interview met de oorlogsheld komt niks. Maar na aankomst op Rotterdam krijg ik toch de kans twee vragen te stellen, want de taxi staat al te ronken. De antwoorden: het vliegen in de Citation vond hij prachtig, maar hij heeft wel genoeg gevlogen in zijn leven. En wat die oorlog betreft: hij deed zijn plicht. Dat hij later met een Duitse vrouw getrouwd is bewijst dat er geen sprake was van haat jegens de Duitsers in het algemeen. Enfin, toch wat persoonlijke info gescoord, en de rest kunt u vinden op www.strijdbewijs.nl onder ‘jan linzel’. Maar pas op, want er zijn er twee! Allebei Engelandvaarders. Allebei oorlogshelden. Zoiets verzin je toch niet?
Met Michiel Klinkspoor gaat het gouden koppel dan spoorslags op weg naar de Officiële Huldiging. Ik blijf achter met Peter Thys. “Ga maar links zitten”, zegt die met een grijns, terwijl hij de onvermijdelijke papierwinkel afwerkt. “Vlieg ‘m maar terug naar Antwerpen”. Ik krijg instructies voor het opstarten en vlieg de business jet tien minuten later al op het handje richting Woody. Kijk, dáárom moet je nou altijd de telefoon oppakken om half acht ‘s morgens, als je ‘Klinkspoor’ ziet staan.
Goof Bakker
[email protected]
