De Amsterdamse gemeenteraad heeft in juni een motie van de PvdD en GroenLinks aangenomen om namens de aandeelhouder nog maar weer eens te appelleren bij de Raad van State tegen de huidige krimp van Schiphol. De raad wenst bovenop de huidige krimp tot maximaal 480.000 slots veel verder te gaan naar slechts 400.000 vliegbewegingen en een volledige nachtsluiting.  De raad bedacht dat het wel een goed idee was om wethouder Hester van Buren, zelfverklaard activistisch aandeelhouder, voor de kar te zetten. Gedienstig vervulde zij de opdracht met een beroepsschrift, het stadsbestuur verlangde dit nu eenmaal van haar!

Natuurlijk kan een aandeelhouder zich niet zomaar openlijk met het beleid van Schiphol bemoeien, dit is immers aan het bestuurskamer. Als het over de precieze aantallen gaat is dit gewoon aan het ministerie van Infrastructuur & Waterstaat conform de balanced approach-procedure.  Ongeacht de samenstelling van het college dient er altijd sprake te zijn van een balans tussen politieke ambitie en economische realiteit. Er kan een discussie zijn over politieke keuzes en daarmee over de precieze verdeling van publiek geld, maar dat geld moet er wel eerst zijn. 

Over de heersende politieke ambities hoeven we ons weinig zorgen te maken, maar als het over de economische realiteit gaat is het zelfdestructief op basis van onkunde. Veel van de betrokken personen hebben in hun carrière zelfs nog nooit voor een commercieel bedrijf gewerkt.

Het teruggaan naar 400.000 vluchten en een volledige nachtsluiting is economisch volstrekt onhaalbaar en compleet onrealistisch. Het vestigingsklimaat in de regio Amsterdam holt achteruit, het aantal nieuwe onderneming dat zich hier vestigden daalde in het afgelopen jaar reeds met bijna 50 procent en veel bedrijven verhuizen wegens de verslechtering van het vestigingsklimaat. Als Nederland economisch een rol wil blijven spelen is uitbreiding van de huidige hub onvermijdelijk.

Het getoonde activisme van de gemeente Amsterdam is feitelijk zinloos omdat zij er gewoon niet over gaat. De gemeente zou er verstandiger aan doen zich bezig te houden met Amsterdamse zaken, zoals het oplossen van het verkeersinfarct, bestrijding van antisemitisme, veiligheid, en verbetering van het vestigingsklimaat, zodat de gehele samenleving er wat aan heeft.

Nu is de RvS inmiddels al wel bekend met het hoofdstedelijk activisme en de decentrale rebellie, maar reken maar dat de staatsraden zich verkneukelen en nu al uitkijken naar nét zo’n humoristische apotheose als destijds met Ralph of Frans.