AMSTERDAM - Binnen iets meer dan een etmaal zal de KLM overgaan in Franse handen, als tenminste meer dan 70% van de aandeelhouders maandagavond om 23.00 uur op het bod van Air France is ingegaan. Dit schrijft Arnold Burlage zondag (2 mei) in de Telegraaf. De luchtvaartjournalist schreef vanochtend een overdenking bij, wat hij noemt, “het verlies” van onze KLM.
Adieu, mon cygne
Voor de luchtvaartgeschiedenis van ons land breken historische uurtjes aan. Nog maar iets meer dan een etmaal, dan valt voor onze nationale luchtvaartmaatschappij KLM het doek. De discussie is gesloten. Het Air France-bod mag, naar het oordeel van grote groepen beleggers, veel te laag zijn, de noodzaak van een fusie of samenwerking - los van de nu complete overname - is daarentegen onomstreden.
De KLM had een te kleine thuismarkt om op termijn zelfstandig te overleven. Een zwakheid die pijnlijk aan het licht kwam in de huidige prijzenslag. De manier waarop de geschiedenis zich nu gaat voltrekken, als tenminste meer dan 70% van de aandeelhouders instemt, verdient echter allerminst de schoonheidsprijs.
Het feit dat de ’uitlevering’ van KLM droef stemt, komt vooral voort uit de manier waarop het allemaal is gegaan. Nauwelijks communicatie, nauwelijks uitleg, klagende beleggers die geen antwoord krijgen, (wel kregen de vakbonden de bonussen van de top van tafel); de besluiten zijn genomen. Ziehier, de ingrediënten die voor achterdocht zorgen. Het kort geding, dat deze week door de Vereniging van Effectenbezitters (VEB) werd aangespannen om een uitstel van het Air France-bod te forceren, mislukte. Maar leverde onbedoeld illustratieve details op.
Eén van de VEB-advocaten verwees voor de uitleg van KLM’s recente en laatste positieve winstwaarschuwing ,’well in profit’, naar De Wolkenridder, het personeelsorgaan van de KLM, dat het ongebruikelijke begrip in ’ruime winst’ vertaalde De KLM-advocaat, die gezien het omstreden lage Air France bod niet bij al te positief nieuws was gebaat, reageerde bliksemsnel. De waarheid in dat personeelsorgaan moest niet al te serieus worden genomen, voerde hij aan.
Het binnen de KLM van hoog tot laag al jarenlang als ’de Pravda’ ofwel ’His Masters Voice’ aangeduide personeelsbulletin kreeg daarmee onverwacht een symbolische status.
Want wie zag na het overname- akkoord in september topman Leo van Wijk nog om de deal zelf, de onderbouwing en de toekomstige voor- en nadelen eens rustig uit te leggen? In plaats daarvan werd het personeel, het management, de aandeelhouders en de rest van Nederland, die de KLM toch ook een beetje als van ’ons’ beschouwen, bestookt met vage kreten en weinig concrete synergie- ideeën. Voor de gewone passagiers ontbrak zinnige informatie al helemaal.
De kritiek van de eerst aangewezen belanghebbenden, de aandeelhouders, werd terzijde geschoven. De honden blaften, de karavaan trok voort. De beleggers werden al vaker op KLM-aandeelhoudersvergaderingen als lastige kleine kinderen behandeld.
Nog maar iets meer dan een etmaal. Dan gaat de Franse staatshaan Koninklijk en kunnen in Parijs de champagneflessen als saluutschoten knallen. Daar zal het belangrijkste Nederlandse luchtvaartnieuws voortaan ook vandaan komen.
Door: Arnold Burlage
Adieu, mon cygne
Voor de luchtvaartgeschiedenis van ons land breken historische uurtjes aan. Nog maar iets meer dan een etmaal, dan valt voor onze nationale luchtvaartmaatschappij KLM het doek. De discussie is gesloten. Het Air France-bod mag, naar het oordeel van grote groepen beleggers, veel te laag zijn, de noodzaak van een fusie of samenwerking - los van de nu complete overname - is daarentegen onomstreden.
De KLM had een te kleine thuismarkt om op termijn zelfstandig te overleven. Een zwakheid die pijnlijk aan het licht kwam in de huidige prijzenslag. De manier waarop de geschiedenis zich nu gaat voltrekken, als tenminste meer dan 70% van de aandeelhouders instemt, verdient echter allerminst de schoonheidsprijs.
Het feit dat de ’uitlevering’ van KLM droef stemt, komt vooral voort uit de manier waarop het allemaal is gegaan. Nauwelijks communicatie, nauwelijks uitleg, klagende beleggers die geen antwoord krijgen, (wel kregen de vakbonden de bonussen van de top van tafel); de besluiten zijn genomen. Ziehier, de ingrediënten die voor achterdocht zorgen. Het kort geding, dat deze week door de Vereniging van Effectenbezitters (VEB) werd aangespannen om een uitstel van het Air France-bod te forceren, mislukte. Maar leverde onbedoeld illustratieve details op.
Eén van de VEB-advocaten verwees voor de uitleg van KLM’s recente en laatste positieve winstwaarschuwing ,’well in profit’, naar De Wolkenridder, het personeelsorgaan van de KLM, dat het ongebruikelijke begrip in ’ruime winst’ vertaalde De KLM-advocaat, die gezien het omstreden lage Air France bod niet bij al te positief nieuws was gebaat, reageerde bliksemsnel. De waarheid in dat personeelsorgaan moest niet al te serieus worden genomen, voerde hij aan.
Het binnen de KLM van hoog tot laag al jarenlang als ’de Pravda’ ofwel ’His Masters Voice’ aangeduide personeelsbulletin kreeg daarmee onverwacht een symbolische status.
Want wie zag na het overname- akkoord in september topman Leo van Wijk nog om de deal zelf, de onderbouwing en de toekomstige voor- en nadelen eens rustig uit te leggen? In plaats daarvan werd het personeel, het management, de aandeelhouders en de rest van Nederland, die de KLM toch ook een beetje als van ’ons’ beschouwen, bestookt met vage kreten en weinig concrete synergie- ideeën. Voor de gewone passagiers ontbrak zinnige informatie al helemaal.
De kritiek van de eerst aangewezen belanghebbenden, de aandeelhouders, werd terzijde geschoven. De honden blaften, de karavaan trok voort. De beleggers werden al vaker op KLM-aandeelhoudersvergaderingen als lastige kleine kinderen behandeld.
Nog maar iets meer dan een etmaal. Dan gaat de Franse staatshaan Koninklijk en kunnen in Parijs de champagneflessen als saluutschoten knallen. Daar zal het belangrijkste Nederlandse luchtvaartnieuws voortaan ook vandaan komen.
Door: Arnold Burlage
